ΈΠΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΝΆΓΚΗ ΣΟΥ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 15

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

"ΕΊΝΑΙ ΕΥΘΎΝΗ ΜΟΥ, ΚΑΤΆΛΑΒΕ ΤΟ"

Μόλις ηρέμησε η μικρή της σκούπισα τα μάτια και της ζήτησα να μην μιλήσει για το όνειρο στην μητέρα της.

Μπερδεμένα πράγματα.Μια υποψία τριγυρίζει τώρα στο μυαλό μου,ίσως αδύνατη αλλά...
Η Λίζα έχει πολλές εξηγήσεις να μου δώσει ή μάλλον καλύτερα η ίδια η Δάφνη

Δεν πάει άλλο.Θα της μιλήσω.Θα την κάνω να με θυμηθεί ειτε το θέλει είτε όχι

Ζητάω απαντήσεις και η Δάφνη πρέπει να μου τις δώσει. Πριν πέντε ακριβώς χρόνια την γνώρισα τότε στο μπάρ. Η πρώτη της φορά... Και αν η μικρή είναι κόρη μου;

Υπάρχει αυτή η πιθανότητα;

Γαμωτο! Θα τρελαθώ

Πάνω στην ώρα έρχεται και η Δάφνη με το καροτσάκι. Παίρνω την μικρή αγκαλιά και με προσοχή την ακουμπάω πάνω.

Το βλέμμα μου συναντά την Δάφνη.Με κοιτάει στα μάτια.Πάλι το κάνει. Πάλι δεν μπορώ να καταλάβω τι σκέφτεται.

Θα με τρελάνει τελείως αυτή η γυναίκα...

"Πάμε;" τις ρωτάω ενώ σπρώχνω το καροτσάκι μπροστά.Η μικρή δείχνει ενθουσιασμένη.Έχει ξεχάσει ευτυχώς το όνειρο που είδε και τον φόβο που την είχε καταβάλει

Η Δάφνη πίσω μας ακολουθεί με ενα αμυδρό χαμόγελο να κοσμεί το πρόσωπο της. Φτάνει δίπλα μου λέγοντας μου να αφήσω την μικρή σε αυτή. Ασυναίσθητα πιάνω το χέρι της ζητώνταπτώσης
απαλά να με ακολουθήσει.

Την νιώθω να παγώνει αλλά αυτό δεν με σταματά. Κρατώ ακόμα το χέρι της και μαζί προχωράμε ώσπου φτάνουμε στον πίσω κήπο
Παντού είναι γεμάτος με ποικιλίες λουλουδιών μα κυριαρχούν τα γαρύφαλλα και τριαντάφυλλα

"Κοίτα μανούλα το αγαπημένο σου λουλούδι " αναφωνεί μαγεμένη απο το τοπίο η μικρή δείχνοντας ενά κόκκινο τριαντάφυλλο

Ώστε το αγαπημένο της...

Πλησιάζω τα λουλούδια και κόβω δυο τριαντάφυλλα. Ένα κόκκινο για την Δάφνη και ένα ροζ για την μικρή. Ενθουσιάζεται μολις το δίνω. Μου λέει ευχαριστώ και με αγκαλιάζει

Έπειτα έρχεται η σειρά της Δάφνης. "Ευχαριστώ Αλέξανδρε" ψελλίζει αμήχανα

Ντρέπεται!

Θα με τρελαίνει αυτή η γυναίκα. Μια μου φωνάζει και με απειλεί να μείνω μακριά και τωρα με ντρέπεται.