ΈΠΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΝΆΓΚΗ ΣΟΥ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 23

ΔΑΦΝΗ

"ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ"

Μόλις ανοίγω την πόρτα μια ψηλή κοπέλα στέκεται μπροστά μου.Τα μαύρα μακριά της μαλλιά πέφτουν κυματιστα πάνω στους ωμους της.
Κάθεται και με κοιτάει με ενα βλέμμα απέχθειας και κατωτερότητας

Δεν ξέρω ποια είναι αλλά είμαι σίγουρη πως δεν έχει έρθει για καλό

"Μωρό μου ποιός είναι,τόση ώρα σου μιλάω!"τον νιώθω να έρχεται κοντά μου,περνάει το χέρι του γύρω μου  κολλώντας με πάνω του κτητικά.

Τσιτωνεται μόλις την βλέπει αλλά παραμένει ψύχραιμος.Για λίγο δεν μιλάει κανείς μέχρι που ακούγεται η φωνή της

"Ωστε βρήκες νεο παιχνιδάκι"
περισσότερο σαν διαπίστωση ακούστηκε

Τι εννοούσε με αυτό...δεν θα τα παμε καλά

"Τι θες Χριστίνα; Δεν θυμάμαι να σε κάλεσα.Καλό είναι να φύγεις.Είμαι με την κοπέλα μου αυτή την στιγμή και ετοιμαζόμαστε να φύγουμε"φαινόταν τωρα νευριασμένος.
Η κοπέλα που προφανώς ονομαζόταν Χριστίνα τον κοίταξε γελώντας ειρωνικά.Σαν να μην πίστευε αυτό που μόλις της είπε "δεν θα μας συστήσεις με την δεσποινίδα"
αποκρίθηκε συνεχίζοντας να με κοιτάει με μίσος

Σαν να ζήλευε

"Είναι η μητέρα της κόρης μου.Σε παρακαλω τώρα άφησε μας" η έκπληξη της φανερή στο άκουσμα της κόρης του

Ατύχησες κοπελιά!ο Αλέξανδρος είναι πλέον δικός μου!

"Συγγνώμη Αλέξανδρε!Λάθος μου.Να τις χαίρεσαι λοιπόν.Ξέχασα πως εσυ με καλούσες μόνο όταν...." δεν πρόλαβε να συνεχίσει ο Αλέξανδρος της φώναξε να σκάσει και να ξεκουμπιστει απο το σπίτι του αμέσως.Η Χριστίνα δεν μίλησε.Ειχε θυμώσει αλλά δεν έκανε τίποτα άλλο.
Γύρισε την πλάτη της και έφυγε κάτι ψιθύρισε μα δεν κατάφερα να ακούσω

"Την τύχη μου" έκλεισε την πόρτα χτυπώντας την δυνατά βρίζοντας απο μέσα του

Δεν ήξερα αν έπρεπε να μιλήσω αυτή την στιγμή.Ήταν αρκετά θυμωμένος,
ισως να μην ήταν καλη ιδεα.Πηρα τα ρούχα που ειχε αφήσει πάνω στον καναπέ και έκανα μεταβολή για να ανέβω πάνω στο δωμάτιο.

Τον ένιωσα πίσω μου στο δευτερόλεπτο,με το χέρι του με τράβηξε κοντά του.Το στήθος μου ακούμπησε πάνω του.Με τον αντίχειρα του σήκωσε το πηγούνι μου και τα βλέμματα μας κλείδωσαν

"Χρειάζεται να σου εξηγήσω κάποια πράγματα.Απο εδώ και πέρα θα τα μοιραζόμαστε όλα Δάφνη.Μόνο εσύ υπάρχεις στην καρδιά μου" γιατί μου τα έλεγε όλα αυτά;

Καθίσαμε στον καναπέ.Καθάρισε τον λαιμό του κοιτάζοντας με

"Η κοπέλα που είδες πριν ήταν η Χριστίνα.Συναδέλφος μου στο νοσοκομείο,φίλη και κάτι παραπάνω..."ψυχραιμία Δάφνη.Κάτι άλλο θα συμβαίνει

"Δεν έχουμε σχέση.Μερικές φορες απλά βρισκόμασταν..." νομίζω κατάλαβα πολυ καλα και δεν χρειάζεται να μάθω περισσότερα

Για αυτό τον ειρωνεύτηκε..

"Αλέξανδρε είσαι μαζί μου;με αγαπάς;"
τον ξάφνιασα αλλά μόνο αυτό με ενδιέφερε

"Μην έχεις αμφιβολία για τίποτα μωρό μου.Η Χριστίνα ήταν παρόρμηση.Είχαμε συμφωνήσει.
Καθόλου αισθήματα.Μόνο εσύ υπάρχεις στην καρδιά μου.
Απο τότε που σε ξανα βρήκα"...

"Αλέξανδρε απάντησέ μου απλά αυτο που σε ρώτησα" με κοίταζε σαστισμένος,δεν το περίμενε.Νόμιζε πως θα του φώναζα.Δεν με νοιάζει τι έκανε στο παρελθόν αλλά με νοιάζει το τώρα.

Τώρα που είμαστε μαζί!

"Σε αγαπώ μωρό μου!"απαντησε,
έφερα το πρόσωπο μου κοντά του "τοτε μην διανοηθείς και την αφησεις να ξανά έρθει εδω.Να σε πλησιάσει έστω και στο ένα μέτρο.Στο νοσοκομείο μόνο για την δουλειά θα μιλάτε..θα την κρατήσεις μακριά σου.

Η κοπέλα δείχνει να νιώθει κάτι παραπάνω για σένα...οπότε καλό είναι να την κρατήσεις μακριά "ένα αχνό χαμόγελο ζωγραφίστηκε στα χείλη του

"Ζηλεύεις;" το περίμενα πως θα το ρωτούσε

"Κανόνισε Αλέξανδρε!Ζηλεύω και δεν θες να συνεχίσω.Θα την κρατήσεις μακρια και θα ξεχάσεις τα πάρε δωσε μαζι της.Σου εξηγούμαι απο τώρα.
Μην με δοκιμάσεις"

"Μην φοβάσαι μωρό μου!Μονο εσύ και η κορη μας.Θέλω να μου έχεις εμπιστοσύνη.Μόνο αυτό ζητάω.Εμπιστοσύνη!"

"Σε εμπιστεύομαι" ψιθύρισα φιλώντας τον στα χείλη

Πρέπει να σε εμπιστευτώ!

Ένα πολυ μικρούλι κεφαλαιακι!!!