ΈΠΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΝΆΓΚΗ ΣΟΥ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 17

ΔΆΦΝΗ

"ΘΥΜΆΜΑΙ ΤΑ ΠΆΝΤΑ "

Το είχα πάρει απόφαση.Θα μιλούσα στον Αλέξανδρο με κάθε κόστος.

Η μικρή μου ήταν ακόμα στην αγκαλιά μου.Ειχε κουλουριστει σαν μωρό. Από την ώρα που ξύπνησε το προσωπάκι της φαινόταν μελαγχολικό.

Δεν ήθελα να την αφήσω ούτε λεπτό.Η Λίζα μόλις έφερε τα πράγματα πήγε στο γραφείο του. Για να μην εχει γυρίσει θα μιλάνε ακόμα.Αδέρφια είναι άλλωστε!

Συνέχισα να της διαβάζω το παραμύθι μέχρι που η πόρτα άνοιξε και η φιγούρα του εμφανίστηκε μπροστά μας.Κρατούσε στα χέρια του έναν φάκελο και το κινητό του ενώ το βλέμμα του με μαγνητισε αμέσως
Αυτός ο άντρας ...οπως εκείνη την φορά που τον είδα. Το βράδυ της ένωσης μας.

Άφησα το παραμύθι διπλα και σηκώθηκα. Δεν μπορούσα να του μιλήσω ουτε καν να τον κοιτάξω

Ελα Δάφνη

Ήθελε να εξετάσει την μικρή. Θα προτιμούσα να μείνω μαζί της αλλά μου ζήτησε να φερω το καροτσάκι για να την πάμε στον κήπο. Δεν το αρνήθηκα.

Έφυγα απο το δωμάτιο ψάχνοντας μια νοσοκόμα για να με βοηθήσει. Ευτυχώς μια νεαρή νοσηλεύτρια μου έδωσε οτι χρειαζόμουν.Στον δρόμο για το δωμάτιο της μικρής συνάντησα την Λίζα.Φαινόταν αγχωμένη. Προφανώς η συζήτηση της με τον Αλέξανδρο την είχε επηρεάσει

"Ολα καλά;" ζήτησα απο την νοσοκόμα να το αφήσει εδώ ενημερώνοντας την πως θα το πάω εγώ η ίδια. Η φίλη μου κάτι έχει

"Δάφνη νομίζω πως ο Αλέξανδρος έχει αρχίσει να υποψιάζεται.Με ρώτησε που είναι ο πατέρας της μικρής!Πάγωσα. Τι να του ελεγα; Στάθηκε και σε κάτι που του είπα και...Συγγνώμη Δάφνη μου" έπρεπε να το είχα καταλάβει

Να η ευκαιρία μου!

"Ηρέμησε φίλη μου.Μετά απο το τηλεφώνημα του κυρίου Διονύση και την συζήτηση μας αποφάσισα πως ήρθε η ώρα να του πω την αλήθεια.Δεν μπορώ να του στερώ το δικαίωμα αυτο.Έχει ενα παιδί. Χρειάζεται να το ξέρει" η Λίζα με κοίταξε φανερά έκπληκτη.Δεν το περίμενε!

Είχε δίκιο!

Ούτε εγώ η ίδια δεν το περίμενα να πω κατι τέτοιο.Την αγκάλιασα σφιχτά και της είπα πως θα πηγαίναμε με τον Αλέξανδρο και την μικρή στον κήπο

Είχε έρθει η ώρα να τον αντιμετωπίσω!

Την άφησα και κατευθύνθηκα ξανά προς το δωμάτιο. Λίγο πριν μπω μέσα άκουσα την μικρή να λεει για ένα όνειρο και "...εναν μπαμπά σαν και εσενα... "