Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Έφυγα σαν κυνηγημένη!
Τα λόγια του Αλέξανδρου με είχαν πληγώσει αφάνταστα.
Γιατί μου μίλησε τόσο σκληρά; Δεν ξέρει τίποτα για μένα
Το ξέρω οτι δεν έπρεπε να σπρώξω την φίλη μου. Πραγματικά δεν το ήθελα. Μόλις κατάλαβα ότι ήξερε για την κατάσταση της μικρής και τόσες μέρες με έχει αφήσει στο σκοτάδι, θολωσα.Για το παιδί μου μιλάμε. Είμαι η μητέρα της και είναι απαραίτητο να ξέρω τι συμβαίνει με την υγεία της
Δεν είχα που αλλού να πάω. Έτσι ανέβηκα στο μοναδικό μέρος που θα μπορούσα να μείνω μόνη χωρίς κανέναν τριγύρω να με ενοχλεί
Λύγισα τα γόνατα μου και κάθισα σε ένα σκαλακι.Ήρθα στην ταράτσα για να μείνω μόνη. Το είχα ανάγκη
Δεν μπορούσα να συγκρατήσω τα δάκρυα μου.Έρρεαν ανεξέλεγκτα! Άφησα τον εαυτό μου ελεύθερο να κλάψει όπως έκανα τα τελευταία χρόνια.
Τα λόγια του παίζουν συνέχεια στα αυτιά μου... Πληγώνοντας με περισσότερο
Γιατί ρε Αλέξανδρε;
Λίγη ώρα αργότερα ακούω μια πόρτα να ανοίγει και βήματα να πλησιάζουν.
Αυτός είναι! Τα βαριά του βήματα ηχούν στα αυτιά μου... Το διαπεραστικό άρωμα της κολονιας του έντονο..Δεν μπορω να μην καταλάβω πως είναι ο Αλέξανδρος..
Τον νιώθω να κάθεται δίπλα μου. Του λέω ήρεμα πως αν ήρθε να με πληγώσει ξανά να φύγει. Εκείνος όμως δεν κάνει καμια κίνηση
Κρυώνω! Ο Αλέξανδρος το καταλαβαίνει αμέσως,χωρίς να μου αφήσει περιθώρια τυλίγει γύρω μου την ρόμπα του για να ζεσταθω.Γρήγορα το άρωμα του με κατακλύζει
Συνελθε Δάφνη!!!
Ξεκινάει να μου μιλάει ζητώντας μου συγγνώμη.Δεν μπορώ να ξεχάσω τόσο εύκολα. Δεν είμαι ρομπότ να πατήσω ενα κουμπί και να διαγράψω τα σκληρά του λογια που πριν λίγη ώρα ξεστόμισε
