Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Γιε μου ηρέμησε,ολα θα πανε καλα" ένιωσα τον Μάρκο δίπλα μου να προσπαθεί να με καθησυχάσει για εκατοστή φορα απο την στιγμή που έχουμε έρθει στο νοσοκομείο,χωρίς επιτυχία βεβαια.Τοσες ωρες είμαστε εδω και ακομα τίποτα,ο γιατρός ειναι μέσα και με τρελαίνει το γεγονός οτι δεν με αφήνουν να μπω μέσα μαζι της ειμαι ο πατέρας και εχω κάθε δικαίωμα να βρίσκομαι μαζι με την γυναίκα μου κατα την διάρκεια του τοκετού.
Δεν σέβονται καθόλου την ιδιότητα του πατέρα.Τα δικαιώματα μου ως πατέρας και σύζυγος της Δάφνης! Αν ειναι δυνατόν, δεν με σέβονται καθόλου.
Τι δηλαδή επειδή την προηγούμενη φορα ήμουν λιγάκι υπερβολικός επειδή ολα ήθελαν να γίνουν σωστά; το μόνο που επιθυμούσα ηταν η γυναίκα μου να ειναι καλα και ο γιος μου που θα γεννιόταν ακομα καλύτερα.Δεν εκτιμάνε τίποτα τελικά. Χαρη τους έκανα που τους έλεγα τι να κάνουν,εγω αλλα τους υπενθύμιζα τι έπρεπε να κάνουν
Ετσι τωρα είμαστε εδω πάνω απο πεντε ώρες να περιμένουμε τον δεύτερο γιο μας να γεννηθεί. Τα παιδιά ειναι στην μητέρα μου,θα τα φέρει μολις γεννηθεί ο αδερφός τους, δεν θέλω να ταλαιπωρούνται κλεισμένα στο νοσοκομείο να περιμένουν,αν και με έχουν τρελάνει στα τηλέφωνα
Ελπίζω πάντως τωρα με το νέο μέλος της οικογένειας να μην έχουμε τις ίδιες ζήλειες που έκανε η Μαρία στον μικρό Μάρκο...
Εκεί που μας ελεγε πως μολις γεννιόταν θα τον αγαπούσε απο την στιγμή που τον φέραμε σπίτι άρχισε να ζηλεύει μιας και του δίναμε περισσότερη προσοχή.Ευτυχώς ομως εγω με την Δάφνη της μιλήσαμε,στην αρχή ειχε θυμώσει αλλα μετα,σιγα σιγα τον αγάπησε περισσότερο και απο εμας. Μας εκανε και παρατηρήσεις...
"Αφήστε τον αδερφούλι μου εγω θα τον προσέχω...ειναι η σειρά μου να τον κοιμησω" κουνούσε την κούνια για να κοιμηθεί ο μικρός, ηταν αστεια εικόνα...Ειχε ανέβει σε ενα μικρό σκαμνί και του σιγοτραγουδουσε οτι θυμόταν απο το νανούρισμα που του λεει η Δάφνη
