ΈΠΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΝΆΓΚΗ ΣΟΥ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 27

ΔΑΦΝΗ

"ΑΝ ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΜΑΣΤΕ Ο ΕΝΑΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ"

Είχε δίκιο σε οτι και να έλεγε. Η Χριστίνα απο την στιγμή που ήταν ερωτευμένη μαζι του δεν θα το άφηνε έτσι. Προφανώς πληγώθηκε με την απόρριψη του Αλεξανδρου, το βρίσκω λογικό αλλά μέχρι εκεί.Αν τολμήσει να κάνει οτιδήποτε εναντίον μας πραγματικά δεν θα είμαι τόσο καλή. Μάλλον πρέπει να κάνω μια σοβαρή κουβέντα μαζί της!

"Σε παρακαλάω μωρό μου εγω εσενα αγαπάω" αποκρίθηκε φιλώντας παιχνιδιάρικα την μύτη μου, παράλληλα το χέρι του σχημάτιζε αόρατους κύκλους πάνω στην μέση μου

Αχ ρε Αλέξανδρε

Δεν μπορώ να τον κατηγορήσω ή να του θυμώσω.Ηταν ειλικρινής μαζί μου αλλα και με την ίδια την Χριστίνα.Το γεγονός οτι δεν μου το έκρυψε σημαίνει πολλα για εμένα,κάλλιστα θα μπορούσε να μου κρύψει την αλήθεια ή να προσπαθήσει να με πείσει πως άκουσα λάθος,αλλα δεν το έκανε.Τον Αλέξανδρο τον αγαπάω και θα κάνω τα πάντα για να προστατεύσω την σχέση μας

"Σε αγαπάω Αλέξανδρε.Σε αγαπάω υπερβολικά πολυ που δεν πρόκειται να ασχοληθώ μαζι της.Σε εμπιστεύομαι.Αυτή είναι που δεν εμπιστεύομαι.Θα θελήσει να μας χωρίσει,είμαι σίγουρη... " απάντησα μελαγχολικά,οσο το σκέφτομαι τοσο πολυ αγχώνομαι.Φοβάμαι μήπως βαλει το χεράκι της για να μας χωρίσει.... μπορεί να κανει οτιδήποτε!

"Και να το κανει αν εμεις οι δυο εμπιστευόμαστε ο ένας τον άλλον δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα.Είναι καλό σε καθε περίπτωση να συζητάμε προτού πάρουμε αποφάσεις. Οτι και να γίνεται πρώτα εμεις οι δύο θα μιλάμε. Υποσχέσου το αγάπη μου. Υποσχέσου! "

"Υπόσχομαι! Δεν πρόκειται να την αφήσω να μπει ανάμεσα μας. Οτι και να κάνει....αν κάνει φυσικά..."με διέκοψε φιλωντας με

"Φτάνει πια ρε μωρό μου.Αρκετά ασχοληθήκαμε με αυτή.Εχω λίγο χρόνο ακόμα άσε με να τον περάσω ευχάριστα με την σύντροφο μου"ειπε κλείνοντας μου το μάτι του,με φίλησε ξανά και αυτή την φορά πιο παθιασμένα

Με τρελαίνει...

Με αποκάλεσε σύντροφο του... Αυτά κανει!

Λίγες στιγμές αργότερα είχα γυρίσει στο δωμάτιο της Μαρίας και μαζί με την Λίζα της φτιάχναμε τα μαλλιά. Καταφερα να πω και στην φίλη μου για την ξαφνική έφοδο της Χριστίνας στο γραφείο του Αλεξάνδρου, της εξομολόγηση της και την δική μας συζήτηση. Η φίλη μου με συμβούλεψε να μην δώσω σημασία στα λογια της Χριστίνας. Αν αγαπάω τον αδερφό της δεν χρειάζεται να ακούω κανέναν άλλο περα απο εκείνον

Αυτό θα έκανα. Του το υποσχέθηκα κιόλας.

"Κοριτσάκι μου πως αισθάνεσαι;τι έγινε; πονάς;"ρώτησα την μικρή μου καθώς είδα μια έκφραση πόνου στο προσωπάκι της

"Μανούλα μου... Το πόδι μου.. " απάντησε καθως λιγα δάκρυα έτρεξαν στο γλυκό της προσωπάκι.Εκανα νοημα στην Λίζα να φωνάξει τον Αλέξανδρο οσο εγω πηρα την κόρη μου αγκαλιά προσπαθώντας να την ηρεμήσω

Ο Αλέξανδρος δεν άργησε να έρθει. Με κοίταξε φοβισμένος.Προφανώς έφταιγα και εγώ,είχα τρομοκρατηθεί. Γιατί πονούσε; Με άφησε να μείνω μαζί της ενώ εκείνος την εξέταζε. Καθε φορα που άγγιζε το πόδι της έδειχνε να πονά.

Κοριτσάκι μου....

"Λοιπόν το οτι πονάς ειναι καλο σημάδι μικρή μου,θα περάσει! Μην φοβάσαι" της είπε δίνοντας της ενα απαλό φίλο στο μέτωπο,η μικρή γέλασε και δίχως να το περιμένει τύλιξε τα μικρά της χεράκια γύρω του

"Σε ευχαριστώ μπαμπάκα"είπε χαμογελώντας πλατιά

Τι είπε; τον είπε μπαμπάκα; άκουσα καλα;

Απο ποτέ τον λέει μπαμπά;

Η κόρη μου ξέρει;

Καλες γιορτές αγαπημένοι! Να είστε όλοι καλα!