Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Η καρδιά μου είναι έτοιμη να σπάσει. Δεν το πιστεύω ειναι εδώ! Το είπε και το έκανε...Η Λίζα με άφησε λίγο πιο κάτω από το σπίτι.Ηθελα να περπατήσω,να μείνω μόνη να σκεφτώ το μήνυμα,με είχε ταράξει η αλήθεια είναι.Αφου ήμουν σίγουρη πως έφυγε άρχισα να περπατάω προς το σπίτι.
Δεν το πιστεύω.Γιατί τωρα;γιατί επέλεξε να γυρίσει τωρα;Δεν τον καταλαβαίνω μου ειχε υποσχεθεί. Μετά απο τον τραυματισμό του Χριστοφορου,αναγκάστηκε να φύγει. Ο Χριστόφορος του έκανε καταγγελία. Είχε ηδη μπλεξίματα με την αστυνομία δεν ήθελε πολυ για να μπει στην μαύρη λίστα.
"Δάφνη..." άκουσα κάποιον να με φωνάζει, σαστισα.Απο μεσα μου ευχόμουν να μην ήταν εκείνος... Πόσο λάθος έκανα δυστυχώς
Θεέ μου με είχε βρει....
Οχι τώρα.... Δεν γίνεται!
"Αλέξανδρε;μπορείς να μου πεις τι στο καλό κανεις με το κινητό μου;"δεν τον πιστεύω,έψαχνε το κινητό μου.Με ποιό δικαίωμα;
Σβήσε το μήνυμα δεν νομίζω να θέλεις μπλεξίματα με τον αντρουλι σου... Είχε δίκιο
Δεν μπορώ να του μιλήσω.Θέλω τοσο πολυ να του πω την αλήθεια αλλά δεν γίνεται.Οχι ακόμα τουλάχιστον..
"Εχεις οσο χρόνο θες για να μου εξηγήσεις τι έπαθες! Αργησες, έρχεσαι και σε βλέπω δακρυσμένη...προφανώς κάτι μου κρύβεις.Και εγώ ο μαλάκας κάνω υπομονή για να μην σε πιέσω" με δυο βήματα με πλησίασε,στο λεπτό αρπάζει τα χέρια μου κολλώντας με πάνω στο σώμα του "μίλα γιατί δεν ξέρω και εγώ τι θα γίνει...ΜΙΛΑ..." ο θυμός του άρχισε να διαγράφεται έντονα πάνω στα χαρακτηριστικά του προσώπου του
"Με πονάς... Αφησε με.. " δεν τον αναγνωρίζω, δεν είναι ο δικός μου Αλέξανδρος αυτός...
"Και εσύ γαμώτο...Και εσύ με πονάς με την συμπεριφορά σου.Πηρα την αδερφή μου.. Ανέφερε για κάποιο μήνυμα...Σε είδε να το διαβάζεις μετα απο αυτό σκοτεινιασες...Τι στο διάολο μου κρύβεις; " απομακρύνθηκε φωνάζοντας, τον είδα να χτυπάει με δύναμη τον τοίχο καθως προσπαθούσε να καταλαγιάσει τον θυμό του
Συγχώρεσέ με μωρό μου... Δεν μπορώ!
"Δεν σου κρύβω τίποτα!" με δυσκολία μπόρεσα να του απαντήσω "σταμάτα να κάνεις έτσι,με φοβίζεις" παραδέχτηκα ένω τα πρώτα δάκρυα έκαναν την εμφάνιση τους... Ο Αλέξανδρος γύρισε προς το μέρος μου,προς έκπληξη μου ήρθε ξανά κοντά μου ενω έκλεισε το πρόσωπο μου στα χέρια του
"Σε φοβίζω μαναράκι μου;απο εδω και πέρα έτσι θα μαι. Με περνάς για μαλάκα που θα το αφήσω έτσι. Πρόσεχε Δάφνη! Οτι κρύβεις θα το μάθω...Καλο ειναι απο εσένα και γρήγορα αλλιώς οι συνέπειες θα είναι ολες δικές σου! Με κατάλαβες;" φώναξε για άλλη μια φορά, με άφησέ απότομα, κατάφερα να βρω ξανα την ισορροπία μου οταν τον είδα να βάζει το σακάκι του
Εφευγε
"Που...που πας;" τόλμησα να τον ρωτήσω,μονάχα ενα βλέμμα του ομως με έκανε να σταματήσω.Δεν μου μίλησε!Ανοιξέ την πόρτα και έφυγε....
Είχε νευριάσει...Δεν μπορούσα να τον κατηγορήσω.Η μόνη που φταίω είμαι εγώ...
Μην τολμήσεις να μιλήσεις στον γιατρουδακο... Μέχρι να σου πω εγώ κανεις δεν θα μάθει τίποτα... Με κατάλαβες; κινδυνεύεις Δάφνη... Κινδυνεύεις! Και μαζί με εσένα όσοι είναι κοντά σου...
Γιατί σε εμένα;πάνω που νόμιζα πως είχα βρει την ευτυχία.Θεέ μου δεν με νοιάζει για μένα,αλλά για την κόρη μου...τον Αλέξανδρο...
Για τον άντρα που αγαπώ και την κόρη μας.Δεν θα διακινδυνεύσω σε καμία περίπτωση την δική τους ασφάλεια.Δε γίνεται να πάθουν κάτι εκείνοι.
Με τρεμάμενα χέρια σήκωσα το κινητό μου και πληκτρολόγησα το νούμερο του "δέχομαι!" του είπα μόνο μόλις άκουσα την φωνή του, ήξερα πόσο περίμενε την απάντηση μου
"το ήξερα μικρή μου..." πρόλαβε να πεί λίγο πρίν κλείσω το τηλέφωνο πετώντας το με δύναμη στον τοίχο,δεν άντεχα να τον ακούω.Μια κραυγή βγήκε απο τα χείλη μου, το κινητό έγινε χίλια κομμάτια οπως η καρδιά μου..
Γιατί απο εδώ και πέρα θα ήταν σπασμένη!Η καρδιά μου...
Μερικές φορες οι αποφάσεις μας θολώνουν την κρίση μας. Μας οδηγούν σε λαθος μονοπάτια,το μονο που θέλουμε ομως είναι το καλο των ανθρώπων που αγαπάμε
Γινόμαστε θυσία νομίζοντας πως θα τους προστατεύσουμε.Θυσία! Δεν ξέρουμε όμως τις συνέπειες που ακολουθούν...
Η Δάφνη θα κάνει το λαθος! Ο Αλέξανδρος θα το δεχτεί και η μοίρα θα αποφασίσει το μέλλον τους... Ετει οπως ξαφνικά συναντήθηκαν ετσι τοσο ξαφνικά ανατρέπονται τα δεδομένα.Επεσε στην ανάγκη του. Τωρα ομως η ανάγκη την ρίχνει σε λάθος μονοπάτια...
Δύσκολα τα πράγματα και για τους δύο.Η ιστορία μας φτάνει σιγα σιγά στο τέλος!
Το επόμενο θα μπει μετα τις 8/2 οπου και τελειώνω την εξεταστική. Μην μου φύγετε!
