Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Μια εβδομάδα έχει περάσει απο την βάφτιση του μικρού μας.Ολα ευτυχώς πήγαν οπως τα σχεδιάζαμε,με τον Αλέξανδρο συμφωνήσαμε να φερθούμε σαν να μην είχε συμβεί τίποτα ανάμεσα μας.Η στιγμή ανηκε στο παιδί μας.
Μια εβδομάδα λοιπόν όπου ο Αλέξανδρος μένει στο σπίτι της Λίζας. Μια εβδομάδα που μου λείπει ολο και πιο πολυ.Συμφωνήσαμε να μείνουμε λιγες μέρες χωριστά.Πόνεσα με τα λόγια του εκείνη την νύχτα, πόνεσα ομως περισσότερο γιατί όντως ένιωσα υπεύθυνη...Εξαιτίας μου θα χανόταν μια ψυχή.
"μανούλα μου πάλι κλαίς;" το κοριτσάκι μου έχει μεγαλώσει πλέον και δύσκολα μπορώ να της κρυφτώ. Τόσες ημέρες μένει μέσα μαζι μου κρατώντας μου συντροφιά "τελικά μαμά το πείσμα το πηρα απο εσένα. Αφου δεν αντέχεις μακριά απο τον μπαμπά γιατί τον παιδεύεις;" σε αυτο έχει απόλυτο δίκιο,μπορεί να πονάω που είμαστε χώρια αλλα ειναι μια καλη δοκιμασία για τον γάμο μας
"θέλεις να καλυτερέψεις ή να χειροτερέψεις τα πράγματα Μαρία; δεν με βλέπεις που υποφέρω; " κανένα ελεος απο την κόρη μου πια
"εισαι θεότρελη μαμά, συγγνώμη που στο λέω αλλα είσαι. Εδιωξες τον μπαμπά επειδή οχι μόνο πληγώθηκες απο τα λόγια του αλλά και επειδή ένιωσες υπεύθυνη, ωραία το καταλαβαίνω ως εδώ αλλα γιατί το συνεχίζεις τοσο πολυ ενώ βλέπεις πως δεν αντέχεις μακριά του; " σοβαρή απάντησε έχοντας το ύφος μεγάλης γυναίκας.
"σταμάτα πια άκαρδη, με χτυπάς εκει που πονάω " τύλιξα καλύτερα την κουβέρτα πάνω μου, τρώγοντας μια μπουκιά απο το παγωτό μου.Παγωτό μεσα στον καταχείμωνο,κανένα πρόβλημα απολύτως!
"Τελος εσύ δεν υπάρχεις, φεύγω αλλα να ξέρεις πως αν συνεχίσεις θα τον χάσεις. Ηδη... " κατι πήγε να πει αλλα αμέσως σταμάτησε κοιτώντας με έντρομη για το λαθος που πηγε να κάνει
