ΈΠΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΝΆΓΚΗ ΣΟΥ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 40

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

"ΚΑΤΙ ΕΓΙΝΕ"

Μόλις είδα την Δάφνη μετάνιωσα την ιδια στιγμή για την κίνηση μου να καλέσω την Χριστίνα μαζι μας. Το βλέμμα της φανέρωνε την θλίψη της. Δεν πρόλαβα να της εξηγήσω,
ξεκίνησε να τρέχει χωρις να με ακούει

"Θα κρατήσω εγω την μικρή.Πήγαινε βρες την Αλέξανδρε. Πήγαινε.Μην χάνεις χρόνο" δεν ξέρω τι θα μπορεί να σκέφτεται τωρα, φοβάμαι για την αντίδραση της

"Σε ευχαριστώ Χριστίνα.Πήγαινε την στην μητέρα μου.Θα στο χρωστάω" την αγκάλιασα θέλοντας να την ευχαριστήσω και χωρις να χανω άλλο χρόνο πήγα προς το αυτοκίνητο.

Μας ειδε γαμώτο.Πως στο καλο βρέθηκε εδω;Μπορεί να ειμαι θυμωμένος μαζί της αλλα σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελα να γίνει κάτι τέτοιο.Η ολη κατάσταση με την Χριστίνα ξερω πως δεν της είναι εύκολη. Πρέπει να της εξηγήσω προτού σκεφτεί πως κάτι τρέχει μαζί της

Εφτασα έξω απο το σπίτι μας λιγα λεπτά αργότερα.Βγήκα απο το αυτοκίνητο τρέχοντας προς το σπίτι. Μπήκα μέσα φωνάζοντας την χωρις καμια απάντηση "γαμωτο" κλώτσησα την πόρτα με δύναμη βρίζοντας.

Που μπορεί να ειναι τωρα;

Δεν ξερω και εγώ πόση ωρα την περίμενα.Αποφάσισα να φύγω,ισως έχει παει στην αδερφή μου.Πρέπει να την βρώ και να της εξηγήσω,μιας και στο τηλέφωνο δεν απαντάει θα παω στην Λίζα.Μονο εκει μπορεί να έχει πάει

Καθως έβγαινα απο το σπίτι ειδα ενα αμάξι να σταματάει λίγο πιο κάτω και τοτε την είδα ή μάλλον τους είδα.Η δική μου κοπέλα μαζί με εναν άγνωστο άντρα.Αγκαλιά!Και εγω ο ανόητος ήθελα να της εξηγήσω.Που να ήξερα οτι τόσες ώρες που εγω την περίμενα ήταν μαζι με άλλον..Εφυγα πριν με δουν.Τελείωσε! Θα το κάνω να τελειώσει.Προφανώς δεν ήταν αυτό που φανταζόμουν.Δεν ήταν γραφτό να μείνουμε μαζί...

"Αλέξανδρε;"άκουσα την αγουροξυπνημενη φωνή της Χριστίνας,θα ήταν ήδη ξημερώματα όταν βγήκα από το μπάρ.Πρέπει να είχα πιεί τοσο πολυ που ένιωθα το κεφάλι μου βαρύ,έτοιμο να σπάσει απο τον πονοκέφαλο. Δεν μπορούσα να οδηγήσω σε αυτή την κατάσταση. Θα έπαιρνα την αδερφή μου να έρθει αλλα είμαι σίγουρος πως θα άρχιζε το κυρηγμα. Η μόνη λύση ήταν η Χριστίνα!

"Ειμαι στο μπαρ...Στο μπαρ που ερχόμασταν... Σε παρακαλώ ελα να με παρεις" μου ειπε να περιμένω και δεν θα αργούσε να έρθει. Πραγματι δεν άργησε.Με βοήθησε να μπω στο αυτοκίνητο μου.Παρόλη την ζάλη μου προσπάθησα να της εξηγήσω πως θα παει στο ξενοδοχείο. Φυσικά παρα τις αντιρρήσεις μου με πηγε στο δικό της σπίτι...