ΈΠΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΝΆΓΚΗ ΣΟΥ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 18

ΔΆΦΝΗ

"Η ΑΛΉΘΕΙΑ"

Το βράδυ έφτασε γρήγορα.Μετά την συζήτηση μας συμφωνήσαμε να πάμε στην μικρή.Ηταν ιδιαίτερα ενθουσιασμένη. Γελούσε μαζί με την Λίζα ενώ της μιλούσε για τα λουλούδια. Είχε μια ξεχωριστή αγάπη για τα λουλούδια η μικρή μου. Της άρεσαν πολύ

Ο Αλέξανδρος φαινόταν πιο χαλαρός.Της έκανε άλλοτε αστεία για να γελάει, και άλλοτε την πείραζε.Ένα τεράστιο χαμόγελο ήταν χαραγμένο στα πρόσωπα τους

Πατέρας και κορη

Οικογένεια!

Να ειστε πάντα καλα παιδια μου. Ευτυχισμένη οικογένεια... Μας ειπε κάποια στιγμή μια ηλικιωμένη γυναίκα που βρισκόταν εκει κοντα μας

Ο Αλέξανδρος χαμογέλασε και ευγενικά την ευχαρίστησε πριν καν καταφέρω να αντιδράσω.

Τυχερή εισαι κοπέλα μου! Παλικάρι μάλαμα έχεις....ψιθύρισε ακόμα πριν φύγει για το ακούσω μόνο εγώ...

Στιγμιαία γύρισα το κεφάλι μου για να τον κοιτάξω εκείνος ομως ηδη είχε κολλήσει το βλέμμα του πάνω μου...

Τα μάτια τα έλεγαν ολα!

Σήμερα, σε λίγη ωρα η αλήθεια θα μαθευτεί.Ζήτησα απο την Λίζα να κρατήσει την μικρή.Μου είχε φέρει και εμένα κάποια πράγματα αν και δεν ήξερα τι να φορέσω.

Η Λίζα για ακόμα μια φορά ήταν η σωτήρας μου.Επιλέξαμε ενα μαύρο στενό φόρεμα μέχρι το γόνατο και μανίκια μέχρι την μέση.Με έβαψε ελαφρα και χτένισε τα μαλλιά πιάνοντας τα σε μια επιβλητική αλογοουρά

"Είσαι πολυ όμορφη ψυχή μου. Πήγαινε κάτω.Ο Αλέξανδρος σε περιμένει." με φίλησε στο μάγουλο, μου έδωσε το παλτό μου και μου έδειξε τον δρόμο. Με είχε φέρει σε ενα ειδικό δωμάτιο ύστερα απο άδεια του Αλέξανδρου. Εδώ ξεκουράζεται λογικά μιας και κάνω πολλα πράγματα του.

Για λιγο χάζεψα αγγίζοντας καποια ρουχα που βρήκα στην ντουλάπα. Μύριζαν το άρωμα του. Η Λίζα με επανέφερε στην πραγματικότητα. Μου ευχήθηκε καλη επιτυχια και πως ολα πήγαιναν καλά

Θα πήγαιναν άραγε;

Είχα άγχος.Λες και θα έδινα εξετάσεις. Βέβαια αυτό ήταν πιο δύσκολο.Εδώ ο πατέρας της κόρης μου θα μάθαινε την αλήθεια.Πέντε χρόνια μετά ο Αλέξανδρος θα μάθαινε

Χαιρέτησα την φίλη μου ζητώντας την να προσέχει την μικρή.Μου έδωσε δύναμη με τα λογια της