(22) Remaining Hours Together

2.4K 120 92
                                    

I love you are words that he doesn't use anymore. Ni hindi nya alam kung pano yon lumabas sa bibig nya, dahil matagal na rin nang huli nyang magamit ang mga salita na yon. Sa sobrang tagal, halos makalimutan nya na kung anong pakiramdam kapag sinabing mahal ka. Pero ngayon, heto nanaman sya, he added alot of fuel to the ignating fire, hindi nya na alam kung pano pa yon papatayin pag-katapos ng mga salitang sinabi nya.

Naramdaman nyang mas humigpit ang yakap ni Chanyeol sakanya mula sa likod. Nakahiga sila sa kama, nakasandal ang likod nya sa dibdib nito at naka-pulupot ang mga braso nito sa bewang nya. No, nothing happened between them.

Warmth is one of the things he was so addicted about Chanyeol. It's comforting. Pakiramdam nya ligtas sya sa kahit anong pwedeng mangyari. "Yeol... It's almost 9."

"I know." Naramdaman nya ang hininga nito sa batok nya.

"I wish we could just forget about everything that I said." Bulong nya, Chanyeol hummed. Mas hinigpitan nito ang yakap sakanya, pero tinanggal nya yon saka humarap kay Chanyeol. He met his eyes. Hinalikan sya ni Chanyeol sa noo.

Natatakot sya, natatakot sya sa lahat ng pwedeng mangyari.

Dalawang araw...

Mas okay na sigurong iwan sya ni Chanyeol sa ere ng handa sya. Atleast it wouldn't be as painful as what Sehun did.

"Why do you love me?" Tanong ni Chanyeol.

Why can't you love me back?

Ngumiti nalang sya kay Chanyeol saka bumangon para mag-ayos. Bababa na sila maya-maya and even though he wanted to stay beside the guy and cooed at his warmth forever, alam nyang hindi yon pwede, lalo pa't may apat-na-put walong oras na lang silang mag-kasama.

48 hours... after that, everything will go back to where it was before and he will have to go back from being alone. Hindi nya alam kung pano mababago ng 48 hours na yon ang buhay nya pero isa lang ang sigurado sya, it will be hard to move forward after this...

Bumaba sila ng mag-kasama, pagkatapos mag-pa deliver ng pag-kain. Chanyeol also decided to share the room with him since wala naman na ring umuukupa sa kama ni Jongdae, and he's willing to have Chanyeol inside the room with him.

"Baek..."

"Why?" Tanong nya ng tignan nya si Chanyeol. It's painful, but it's worth it.

Matagal sya nitong tinitigan bago umiling saka sya hinawakan sa braso at hinapit palapit dito. Yes, they're together pero hindi nya magawang maging masaya. Yes, he said the words, pero kulang parin. The butterflies are still there but they're not graceful enough. Just the thought of Kyungsoo made him wants to puke. And thinking that Chanyeol doesn't feel the same way about him always breaks him apart.

Pag-katapos nya sabihin kay Chanyeol na mahal nya to, they just kiss and then it all ended there. Ni hindi manlang yon sinagot ni Chanyeol. Mas mabuti pa nga sana kung tinurn-down sya nito pero hindi. Maybe after sinking deeper, saka nya nalang po-problemahin mag-isa kung pano sya aahon sa lahat ng to. Gaano lang ba kalalim sya mahuhulog sa loob ng apat-na-put walong oras? Hindi naman siguro ganon kalala ang mangyayari.

The elevator 'ding' and they both get off.

Pag-katapos sumakay sila sa van ng sama-sama. Katabi nya nanaman si Chanyeol. Hinawakan nito ang kamay nya saka isa-isang siniksik ang mga daliri nila.

"Your hands are lovely."

But not as lovely as Kyungsoo's. Bulong nya sa sarili.

"Thanks."

"I love your hands."

Yeah, just my hands.

Mag-kadikit ang mga kamay nila habang papunta sa shooting location. Wala parin sa sarili si Baekhyun. Yes, Chanyeol is here, but he felt like it was rejection earlier. Rejection... still Chanyeol is messing up with him.

[EDITING] ChanBaek: Wildest Dreams ¦ 슬픈 사랑 SeriesTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon