Eziğin Gamzesi

EG7- HASTANE

Aras'dan(kaza)
Yanımdaki fazlasıyla tatlı kız tam benim kafadan. Benden daha gereksiz de olabilir. Şu an laf atarak arabada ilerliyorduk. (+Aras,-Ceren)
+ Ben çok acıktım yaa
- Sen hiç doymadın ki
+Ay sanki sen çok doydun. Benden fazla yedin. Ulan ben 6 double burger yedim sen 7 double burger yedin
- Sana ne oğlum. Benim en sevdiğim şey yemek yemek. Aaa bak yemek eş sesli bir kelimeymiş hee.
+Ne alaka lan senin Türkçe hocana selam söyleyeyim ben yarabbim
- Esas senin Türkçe hocana selamlar. Bak gerizekalı yemek hem yiyoruz hemde fiil. Du yu andırstend mı?
+ İngilizce öğretmenine hürmetler
- Sana ne lan benim hocalarımdan tüm hocalarıma laf attın resmen
+ Ne değerli hocaymış yaa. Neyse ben cidden acıktım arkadan cipsleri uzatsana bana kolayı da açıp pipeti koyup öyle ver.
- Vermek tövbe tövbe hayır tabiki de fesat değilim. Ben kim fesatlık kim
+ Fesatlık yenilir mi?
- Off
+ On
-9 demek vardı ama üşeniyorum. Neyse cipsleri alayım da yiyelim. Diyerek kemerini açtı ve arkaya uzandı. O sırada sağdan gelen ışıkla oraya baktım. Tır üstümüze doğru hızla geliyordu. Direksiyonu sola doğru çevirsem de tır hızla bize çarptı. Önce cam sesleri duydum
+CEREEEEN
Ve sonrası karanlık.

Ceren'den
Kemeri açıp arkaya doğru hareket etmemle Aras hızlıca direksiyonu sola çevirdi. Ama daha araba dönemeden camdan dışarıya uçtum son duyduğum Aras'ın adımı bağırmasıydı.

Aras'tan

Doktorlar bir oraya bir buraya koştururken ben de 2 saattir arkalarında koşturuyordum. Sonuç sıfır. Ben biraz savrulduğum için sadece kolum kırıldı ve kaburga kemiklerimden biri zedelendi. Ceren arabadan dışarı savrulduğu için durumu çok kötüydü. Hemen ameliyata almışlardı. Benim kolumu sardıktan ve röntgen çektikten sonra bırakmışlardı. Ceren hala ameliyat odasındaydı ve bir türlü çıkamıyordu. Ameliyattan 2 saat sonra çıktı. Ben de o çıkana kadar güzel yüzünü ve gülünce ortaya çıkan hafif burun eğriliğini düşündüm. O arabaya bindiğinden beri ondan etkilenmiştim ama gururum da var. Normalde açılırdım ama kızdan gerçekten etkilenmiştim ve şimdi benim yüzümden ölüyordu. Normalde gazmodan yardım isterdim ama gamze benden nefret edecekti bu yüzden. Bunları düşünürken cereni ameliyat odasından çıkardılar ve normal odaya taşıdılar. Cerenin sarı saçları sedyeye saçılmıştı. Üstünde de hastane elbisesi vardı. Koluna serum bağlıydı ve her tarafı dikiş izleriyle kaplanmıştı çünkü camlar her tarafını kesmişti. Gamzeleri ilk hastaneye geldiğimde aratmıştım ve muhtemelen yola çıkmışlardı.

❤❤❤

Gamzeler gelince kolumun ağrısı yetmezmiş gibi adayla gamzenin ağlayıp zırlamalarını, erkeklerin de onları yatıştırmasına maruz kalıp başımın ağrımasına yol açılmıştı.

Aniden bize çarpan kamyon şöförü ve oğlu biz hastahane odasının kapısında beklerken karşımıza çıktı. Ben dayanamayıp üstüne atladım.

-NE BİÇİM İNSANLARSINIZ LAN SİZ?? ULAN DEYDİ Mİ BİR TELEFONA BAKACAĞIN İÇİN BİR KIZIN HAYATINI RİSKE ATMAYA!

+SANKİ BÜTÜN SUÇ BİZDE! ARKAYA UZANAN SENDİN!

ben dayanamadım ve çocuğun üstüne geçip yumruk savurmaya başladım rastgele. Çocuğun yüzüne bile bakmamıştım. Giydiği t-shirt'ten anlamıştım. Çocuk bilincini kaybetmeye başlayınca Ada'nın bağırışlarını duydum.

-Hayır! HAYIR!!! ARAS , ARAS DUR LÜTFEN!yeter. Yeter ölüyor çocuk! Mert! Mert lütfen uyan!!

Altıma aldığım çocuğun yüzüne baktım. Bu çocuk, adanın 11 yaşından beri aşık olduğu çocuktu. Adaya acıdım ve bıraktım.

Hastane görevlileri beni dışarı attıktan sonra, batı da geldi ve eve gittik. Eve gidince Aral beni sorguya çekti.

(-Aral,+ aras.)