Mijn hart gaat wild tekeer, mijn handen zweten.
'Laura, kijk mij eens aan..'
Vraagt mijn moeder lief.
Ik gehoorzaam gewillig, en kijk op in haar grijze ogen. Ze zijn donkerder grijs dan mijn ogen. Ik heb lichtgrijze ogen, mijn moeder zegt altijd dat ze schitteren. Ook als ik verdriet heb of boos ben.
'Jij kan dit. Jij hebt al zoveel overleefd..'
Ze laat even een korte tussenpauze bij dat laatste, pijnlijke woord.
'Laura. Laura Luna Elisabeth. Ik heb altijd geloofd in je, je hebt zo'n eigen kracht. Dit kun jij. Dit kun jij echt.'
Ze legt haar handen op mijn schouders, en trekt me in een knuffel.
JE LEEST
Remember
Teen Fiction(VOLTOOID) Al een jaar zit Laura thuis. Een jaar, zonder ook maar één stap op de straat te zetten. Dan komt er op een wel heel bijzondere manier een persoon in haar leven. Een persoon, die met een ogenblik haar leven verandert. All rights to me® Co...
