70

9 0 0
                                    

Zenuwachtig laat ik de jas over mijn armen glijden, maar ik laat het open hangen.

'Ehm..'
Begin ik met verontschuldigen, want een stemmetje in mijn hoofd zegt nog steeds dat dit niet bepaald de bedoeling is.

'Ik, ik wil niet.. Ergens heen.'

Pers ik er met moeite uit.
Zijn ogen staan gekwetst, waarom doet mij dat zo'n pijn?

RememberWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu