Als in een waas zak ik neer op de grond, beelden flitsen door me heen.
''Jasmine, weet jij nog wat hij toen zei?' Ze moest lachen, en wist het zich nog te herinneren. 'Dat we ons tegen onze eigenste zaken moesten op bemoeien.' Zegt ze bijna huilend van het lachen.''
Haar lach klinkt als een harde echo door mijn hoofd, ik doe mijn handen onbewust voor mijn oren.
''Vera en Caroline schoten ook in de lach hierom. 'Die oude man wist echt niet wat hij met jullie aanmoest zeker!''
De conciërge. Ik kan hem nog als de dag van gisteren herinneren, mager, een paar sprieten haar en klein van stuk. Hij was erg snel boos, en wij waren echt tuig in de klas.
''De zon scheen fel, Carolines rode haar lichtte enorm op, het deed pijn aan mijn ogen.''
Ik sluit mijn ogen, en zit nu midden in het trauma.
''We fietsten over een hobbel, en remden af, klaar om de hoek om te gaan. 'Hey kijk, Starbucks heeft nieuwe milkshakes!' Roept Vera dan ineens. We kijken allemaal meteen naar de levensgrote poster waar drie overheerlijke milkshakes op staan. 'Morgen gaan we, oké?' Besluit ze.''
Tranen vormen zich in mijn ogen, morgen kwam nooit meer voor hen.
'Toen kwam het, een afschuwelijk geraas. Een hard geraas dat rechts van mij snel op me af kwam. Piepende remmen, gillende stemmen, slippende fietsbanden, mijn eigen ijselijke, kille schreeuw.'
Ik ben er helemaal in, en stort in op de harde grond van de weg. 'Nee!' Schreeuw ik hard. 'Nee, nee!'
'Een harde klap, zwart. Langzaam val ik weg in een donker, verraderlijk gat.'
JE LEEST
Remember
Fiksi Remaja(VOLTOOID) Al een jaar zit Laura thuis. Een jaar, zonder ook maar één stap op de straat te zetten. Dan komt er op een wel heel bijzondere manier een persoon in haar leven. Een persoon, die met een ogenblik haar leven verandert. All rights to me® Co...
