11

16 0 0
                                    

Er gaat een rilling door mijn rug, en mijn hand omklemt het geld stevig. Als een soort houvast.
Nog een paar stappen neem ik, totdat ik me omdraai, en ik de voordeur niet meer kan zien.

Zou mam daar nog steeds staan? Ik heb de sterke neiging weer terug te rennen, op de deur de bonzen, en te schreeuwen dat het nooit meer zoals vroeger word.

Maar dan zou het heerlijke, trotse gevoel voor niets zijn geweest. En dan zou ik het morgen alleen nog maar enger vinden.

RememberWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu