54

8 0 0
                                    

Opeens, uit het niets, voel ik iets warms om mijn vuist heen. Ik houd van schrik mijn adem in, ik voel duizenden tintelingen op de plekken waar de jongen mijn hand vasthoud.
Mijn lichaam is zo verbaasd dat het plots ophoudt met huilen. Verbaasd kijk ik hem aan, in zijn bijzondere blauwe ogen staat medelijden.
Hij kucht en schraapt zijn keel, hij wendt zijn blik af.

'Sorry..'

RememberWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu