87

10 0 0
                                    

'Laura!'
Mijn vader roept me.

Het is een dag later na de dag dat ik ontdekte wie de allerleukste jongen op aarde is.

Bram.

Zijn naam blijft maar in mijn hoofd zitten. Het gaat er gewoon niet uit, en hij mag er wat mij betreft wel in blijven.
Hij maakt me zo blij, zo gelukkig. Zelfs het stormachtige weer buiten kan mijn humeur niet verpesten.

'Laura!'

Ik zucht, en ren de trap af.
Ik tref mijn beide ouders aan met een ernstige trek om hun gezichten. Zo ernstig, dat ik er bijna van schrik.

Zonder ook maar iets te zeggen neem ik plaats tegenover mijn ouders in een grote stoel.

'Laura.. we moeten je iets vertellen. Maar het is niet niks.'

RememberWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu