Ik veeg tranen uit mijn ogen, Bram verteld honderduit over zijn klas en net maakte hij een grappige opmerking over een meisje uit zijn klas.
Ik heb in tijden niet meer zo erg gelachen. Niet meer zo erg sinds..
Snel schuif ik de gedachte opzij, het moment was net zo fijn. Ik kijk Bram aan, en ik besef me opeens dat ik hem nooit meer kwijt wil.
Bram staat opeens op en betaald, ik zal hem later nog wel terugbetalen.
Hij heeft geen enkel bezwaar gemaakt en heeft zonder twijfel voor me betaald.
Hij is zo lief.
JE LEEST
Remember
Подростковая литература(VOLTOOID) Al een jaar zit Laura thuis. Een jaar, zonder ook maar één stap op de straat te zetten. Dan komt er op een wel heel bijzondere manier een persoon in haar leven. Een persoon, die met een ogenblik haar leven verandert. All rights to me® Co...
