90

9 0 0
                                    

Ik aarzel geen moment en ren naar de voordeur, ik ruk hem open. Even overvalt de situatie buiten me. Noodweer, halfdonker, koud. Maar als ik mijn ouders achter me aan hoor komen, maak ik me uit de voeten. Ik begin onbedaarlijk te huilen, bijna schreeuwend. Maar ik hoor het amper boven de donder en bliksem uit komen. Mijn voeten rennen harder, harder, harder. Ik lijk wel te zweven.
Helemaal alleen, huilend, doorweekt, ren ik weg. En ik weet al precies waarheen.

Bram.

RememberWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu