25

7 0 0
                                    

Ik raak weer in een soort roes, en voel dan een menselijke warmte om me heen. Het is de jongen, hij heeft zijn armen om me heen geslagen. Ik laat het allemaal maar toe.

'Ze zijn er niet meer..'
Breng ik verbitterd uit, de woorden zijn zo vol ongeheeld verdriet, dat ik er zelf kippenvel van krijg.

RememberWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu