91

8 0 0
                                    



Ook al jaagt de adrenaline door mijn lijf, toch word ik steeds vermoeider. Mijn benen worden zwaar, evenals mijn kleding. Ik struikel over een tak die van een boom is gewaaid. Hard val ik op de natte, modderige straat. Boos schreeuw ik naar de lucht, naar de tak, naar de straat, naar mijn ouders.. naar mijn trauma. Het is alsof alles er voor eens en altijd uitkomt. Nog een keer schreeuw ik. Zo hard dat het pijn doet.

'Waarom?'

Schreeuw ik uit diepe ellende.

RememberWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu