vanaf vandaag

5. Hoezo raar?

‘AAAHH!’ Met een schok werd ik wakker en ik keek gedesoriënteerd om me heen.

Ik zag dat een bewaker een meisje uit haar bed wilde trekken.

‘Blijf van me af!’ riep ze wanhopig.

Ineens was overal paniek, er begonnen allemaal meisjes door elkaar heen te rennen en tegen elkaar te schreeuwen.

Ook ik raakte in paniek, wat gebeurde er? Ik spong op en probeerde iemand tussen de meisjes te herkennen, terwijl ik Kim nog steeds vasthield.

Ineens dook Eline voor me op. ‘Kom op, we moeten gaan!’ zei ze gespannen.

Ik trok Kim overeind en snel liepen we achter Eline aan. We gingen weer naar de ‘rommelkamer’.

Daar aangekomen trok Eline een gordijntje open. We konden nu de ruimte zien waar normaal alle mannen waren, maar nu stonden er alleen maar twee mannen, bewakers zo te zien, en de kleine, dikke vrouw. Voor hun stond een stoel met het meisje erop.

We konden niets horen, maar we zagen het meisje smeken, terwijl de vrouw grijnzend antwoord gaf.

‘bitch.’ Mompelde Eline.

Opeens werd ik opzij geduwd, een meisje keek bezorgd naar beneden.

‘Amy, wat is er aan de hand?’ vroeg Eline gespannen.

‘ze zeggen dat er informatie bij de politie terechtgekomen is, ze zijn woedend. En ze denken dat het bij ons weg komt.’ Antwoorde Amy, nog steeds bezorgd.

Ik gluurde voorzichtig over Amy’s schouder naar beneden. Op dat moment keek de vrouw naar boven, snel trok ik mijn hoofd in.

‘Shit, ze wijst naar ons. Kom op, wegwezen!’ siste Eline.

We gingen achter kastjes en krukken zitten terwijl we gespannen afwachten.

‘Volgens mij komt er niemand.’ Fluisterde ik. Maar op dat moment werd de deur opengezwaaid.

‘Emma.’ Zei een man. ‘Meekomen.’

Ik probeerde me nog kleiner te maken achter het kastje en ik kneep mijn ogen stijf dicht.

Ik hoorde hoe het kastje voor me weg geschoven werd en een man me ruw omhoog trok.

Ik had mezelf voorgehouden om niet te gaan schreeuwen en smeken, maar toen ik zijn sterke armen om de mijne voelde riep ik: 'nee, alsjeblieft, laat me los!'

Zodra ik de woorden had uitgesproken wist ik dat het geen slimme zet was geweest. De man grinnikte. 'En als ik dat nou eens niet doe?'

Ik probeerde me ondertussen nog steeds los te trekken, maar hij leek het niet eens te voelen, dus daarom hield ik maar op met tegenstribbelen en liet me gewillig meesleuren.

We gingen niet naar de ruimte waar het meisje eerst had gezeten, maar we kwamen in een stoffig oud kantoor uit. De man plantte me op een stoel neer en liep de kamer uit. Ik hoorde hoe hij de deur op slot draaide.

Ongelukkig leunde ik naar achteren. En nu?

Ik wachtte af terwijl ik nadacht. Ik dacht na over mijn moeder, hoe was het met haar? Zou ze me missen? Of ging ze gewoon verder met haar leven alsof er niets gebeurd was? Ik zuchtte, verder had ik eigenlijk nooit aan mijn moeder gedacht, hield ik eigenlijk nog wel van haar? Na al die keren dat ze me had geslagen of me op een andere manier had verwond? Ik wist het niet meer.

'Hallo Emma.' ik schrok op en keek naar de man, ik had hem niet binnen horen komen.

'heb je het al een beetje naar je zin?' vroeg hij met een grijns.

Ik voelde de boosheid oplaaien en antwoordde niet, wat dacht hij wel niet?

'kom nou, niet gelijk zo boos.' zei hij gespeeld aardig. Hij ging naast me zitten en bekeek me van top tot teen.

'wat?' vroeg ik geïrriteerd.

Hij lachte. ' niets, ik keek alleen even naar je. En weet je, ik denk dat we je hier nog goed kunnen gebruiken. We hebben nog niet veel meisjes zoals jou gehad.'

Ik keek hem alleen maar aan, wat kon ik doen? Ik kon gaan schreeuwen, maar dat zou hij alleen maar leuk vinden.

'wat nou schatje? Ga je niks meer zeggen?'

Ik keek een beetje beschaamd van hem weg. Ik hoorde dat hij opstond, maar ik  keek niet op. Opeens voelde ik zijn adem in mijn nek. ' ik denk dat jij maar naar de speciale afdeling gaat, want ik heb een goed gevoel over jou. Jij bent anders dan de anderen, specialer.' fluisterde hij.

Ik voelde kippenvel over mijn hele lijf, waar was hij mee bezig? Ik schoof de stoel ruw naar achteren. Ik hoorde de man vloeken en hij probeerde mijn arm te pakken, maar voordat hij me te pakken kon krijgen sprong ik opzij. 'blijf van me af!' Riep ik.

De man rende om het bureau heen probeerde me weer te pakken, maar weer ontweek ik hem.

' kom hier, klein kreng!' Riep hij. Ik bleef door de kamer rennen, proberend de afstand tussen de man en mij zo groot mogelijk te houden, maar toen opeens voelde ik twee sterke handen mijn armen pakken en me daarna op de grond duwden. Ik voelde zijn gewicht vol op me drukken. ik kreunde van de pijn. Hij grinnikte. ' niet zo slim meisje.' Hij duwde nog een keer tegen mijn schouders en trok me toen overeind. Ik was blij dat ik weer vrij kon ademen nu zijn zware lijf niet meer op me lag. Hij hield mijn armen strak op mijn rug zodat ik niet weg kon lopen. Hij begon met de andere man te praten die ondertussen hijgend op een bureaustoel was gaan zitten. Ik voelde zijn greep wat verslappen, dus ik greep mijn kans en trok me los, maar nog voordat ik de deur had bereikt had hij me alweer tegen de grond geduwd.

‘breng haar maar naar de kamer voor..eh..speciale gasten.’  Zei de man in de bureaustoel. Ik keek naar hem en ik zag dat hij me geïntreseerd aankeek. 'best.' Zei de man die me vast had, hij trok me omhoog en nam me mee, maar dit keer liet hij zijn greep niet verslappen en ik wist dat ik geen schijn van kans had tegen hem.

Ik lette goedop waar we langs gingen, zodat ik, als ik ontsnapte, de weg terug kon vinden. overal waar we langskwamen was alles stoffig en oud, en na een tijdje stonden we voor twee grote klapdeuren. Voor de deuren stond een man, netjes in pak, die de deur voor ons openhield. Ik keek hem vol verbazing aan, wat deed die man hier, en waarom was hij zo netjes gekleed?

De man duwde me verder en ik hoorde de deur achter ons dichtvallen. Ik keek verwonderd om me heen, alles was chic en stond in grote tegenstelling met waar we eerst waren.

Ik keek naar de perfect geschilderde muren, de prachtige kroonluchters en het zachte, rode tapijt.

Voordat ik nog meer kon bekijken duwde de man me alweer verder, hij trok mijn armen nog strakker op mijn rug. Ik kreunde van de pijn met als gevolg dat de man het alleen nog maar leuker vond.

We liepen een gang in en ook hier zag alles er perfect uit, wat was dit?

Het viel me op dat we nog niemand tegen waren gekomen.

Uiteindelijk maakte hij met een sleutel een deur open en hij duwde me naar binnen. Het was een slaapkamer, met een gewoon bed en een nachtkastje, verder niets.

Ik draaide me naar de man om, ik zag dat hij naar me toe liep en ik kromp automatisch in elkaar om mezelf te beschermen. Maar toen deed de man iets dat ik niet had verwacht. Hij pakte mijn gezicht en drukte zijn lippen ruw op de mijne.

Een moment was ik verbijsterd, maar toen begon ik tegen te werken, ik probeerde hem weg te duwen, maar hij pakte met zijn vrije hand mijn handen beet zodat ik ze niet meer kon bewegen. Toen probeerde ik hem te schoppen, maar hij leek het niet eens te voelen.

Ik besefte dat het geen nut had, dus ik hield op en wachtte gewoon tot hij klaar was. Ik probeerde aan iets anders te denken, maar ik werd elke keer weer afgeleid door zijn harde, dwingende lippen.

Uiteindelijk deed hij een stap naar achteren. Hij glimlachte en streek met zijn hand langs mijn wang, daarna draaide hij zich om en liep de kamer uit.

Langzaam liet ik me op de grond zakken en ik begon te snikken. Wat moest ik doen? Ik ging in het hoekje van de kamer zitten en sloeg mijn armen om mijn knieën.