vanaf vandaag

Hoofdstuk 28

Het was nu twee dagen geleden dat Robbin en Jasper waren weggegaan en ik was alweer helemaal opgeknapt. Ik had vanmorgen een gesprek gehad met Alberto over die trainingsweek en hij vond het een goed idee dat ik ook een paar daagjes ging trainen zodat ik mezelf een beetje kon verdedigen. Ik had nog niemand verteld over wat ik van Jasper niet, zelfs Vera wist het niet. Ik verheugde me er de hele tijd al op om hem weer te kunnen zien, ik had het eerst een beetje eng gevonden, maar ik had nu officieel toegegeven dat ik hem leuk vond. Ik zou hem al snel weer zien, ik zou morgennacht met een of andere bodyguard naar Nice vliegen. Maar ik liep nu de hele tijd ongeduldig door het gebouw, soms keek ik even tv, maar aangezien ik niet zoveel Frans verstond verveelde dat al snel.

Ik hing lui in een van de grote banken en ik lag nu al zo lang naar het plafond te staren dat ik er figuurtjes in begon te zien. Ik zuchtte en sloot mijn ogen.

‘Emma?’ vroeg Vera. Ik opende mijn ogen en keek haar vragend aan.

‘Heb je wel geschikte kleren voor dat trainen?’

‘Nee, eigenlijk niet.’ antwoordde ik. ‘Hoezo?’

‘Dan moeten we nu kleren gaan uitzoeken!’ riep ze enthousiast. Ik liep met haar mee, blij dat ik eindelijk wat te doen had. We gingen achter de computer zitten en Vera bestelde van alles, joggingbroeken, vesten, truien en nog meer sportkleren, maar ze bestelde ook allerlei normale kleren, ook jurkjes die ik waarschijnlijk nooit aan zou doen, strakke spijkerbroeken en allerlei T-shirts. Ik liet haar maar haar gang gaan, ik zou morgen, als ze werden bezorgd, wel zien wat ik mooi vond.

We liepen samen naar de keuken voor het avondeten, ik twijfelde even of ik het haar toch zou vertellen van Jasper, maar ik deed het niet. Tijdens het eten was het gezellig, maar ik miste toch de gezelligheid van Jasper en Robbin. Na het eten ging ik gelijk naar mijn kamer en ik pakte het briefje van Jasper nog eens. Ik las het nog een keer en zuchtte, ik wilde hem echt graag zien. Ik kon niet wachten tot overmorgen. Ik was benieuwd hoe hij zou reageren, want ze wisten niet dat ik kwam.

Ik lag een hele tijd in een bed totdat ik besloot om een film te gaan kijken in de huiskamer. Ik had echt helemaal niets te doen, nu Jasper en Robbin weg waren.

Nadat de film was afgelopen besloot ik maar te gaan slapen, ik had toch niets beters te doen.

De volgende morgen werd ik wakker gemaakt door Vera met de mededeling dat mijn kleren waren aangekomen. Ik stond zuchtend op en liep halfslapend achter haar aan. Ze liet me alles passen en bij sommige dingen stond ze helemaal te glunderen, bijvoorbeeld toen ik een van de jurkjes aanhad.

‘Hij staat je prachtig!’ riep Vera uit.

Ik keek in de spiegel. ‘Ik ben echt geen jurkjesmens.’ Zei ik voor de honderdste keer. Vera zei er niets meer over, maar ik had zo’n gevoel dat ze hem niet zou terugsturen. De rest van de dag ging in een waas voorbij en voor ik het wist stond ik op het vliegveld. Ik nam afscheid van Vera, Alberto en Simon en stapte het vliegtuig in. Op naar Jasper!

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Vinden jullie het nog leuk? Laat even weten wat je er van vind, of als je tips hebt!

Bij 20 votes ga ik weer verder!!!