vanaf vandaag

Hoofdstuk 29

Even een klein stukje voor al onze fans en lezers die gevote hebben!

Gelukkig duurde de vlucht maar een uurtje want ik kon niet wachten om Jasper weer te zien. En Robbin natuurlijk ook. Ik was stiekem wel blij om even weg te zijn bij Vera en Alberto, ik was al zo lang niet meer zonder ze geweest. Mijn bagage hoefde ik gelukkig niet zelf mee te nemen dus ik kon zo door lopen. Ik keek om me heen en zag niemand, ook Jasper niet. Ik vond het meteen al minder spannend, waarom was hij er niet om mij op te halen? Na tien minuten te hebben gewacht zag ik iemand aan gesneld komen die mijn koffer bij zich had. Hij keek verward om zich heen en keek op een verkreukt papiertje dat hij vast had en liep toen op mij af.

‘Hallo.’ zei hij. ‘Ik kom in opdracht van Ash, ik ben je chauffeur.’

‘Heeft mijn chauffeur ook een naam?’ vroeg ik beledigd vanwege het feit dat niemand de moeite had gedaan om mij persoonlijk op te komen halen.

‘Fabian.’  zei hij met een grijns.

‘Oké Fabian.’ zei ik zo sarcastisch mogelijk. ‘Kunnen we dan nu gaan.’

‘Ja hoor dat kan.’ Zei hij met hetzelfde sarcasme.  Ik besloot dat ik niets had aan sarcasme en dat ik hem wel aardig vond. Ik liep samen met hem het enorme vliegveld over. Buiten zag ik een grote zwarte Mercedes met geblindeerde ramen klaar staan. Fabian deed mijn koffers achter in en hield de deur van de auto voor me open.

‘Ik wil graag voorin zitten.’ Zei ik beslist.

‘Dat mag ook.’ Zei Fabian. ‘Als jij dat graag wilt.’

En hij deed de deur weer dicht en hield de deur van de passagiers stoel voor me open. Ik klom in de auto en Fabian die duidelijk vaker in deze auto reed stapte heel cool in. Aangezien we aan de kust moesten zijn moesten we dwars door de stad rijden. Dit leverde een hoop gescheld en getoeter op van Fabians kant, ik vond het zelf wel grappig. Mensen keken de hele tijd naar je omdat je in zo’n grote auto reed. Na een tijdje waren hadden we de grootste drukte achter ons gelaten, en kwamen we op een iets rustiger stuk weg.

‘Hoelang blijf je eigenlijk bij Ash.’ Vroeg Fabian

‘Weet ik niet, ik denk ongeveer andere halve week.’ Zei ik.

‘ Oke.’ Zei Fabian op zo’n manier dat ik niet op kon maken waar hij op had gedoeld. Na een tijd zei hij

‘ We zijn er.’ En we reden de oprijlaan van een groot huis op. Fabian stopte voor de deur en ik stapte uit. De deur vloog open en Jasper en Robin kwamen naar uiten gestormd, en ze omhelsden me in een grote groepsknuffel.

‘Waarom waren jullie niet op het vliegveld?’ Vroeg ik.

‘We mochten niet van Ash.’ Zei Jasper ‘Ik had, ik bedoel we hadden je graag opgehaald.’ Ik zag dat hij me aan bleef kijken en ik keek snel naar Robin.

‘ Is het een beetje leuk hier.’ Vroeg ik aan hem. Robin glimlachte.

‘ Ja hoor.’ Zei hij. ‘ Ontzettend relaxt.’ Toen hoorde ik iemand vanuit het huis roepen dat het leuk was dat ik er al was. Robin en Jasper lachten.

‘ Dat is Ash.’ Zei Jasper. ‘Ik weet zeker dat je hem wel aardig vind.’ Met z’n drieën liepen we naar binnen, want Fabian was inmiddels weer weggereden met de auto. In een enorme woonkamer zag ik een man van ongeveer 30 in kleermakerszit op een kussen zitten.

‘Jij moet Emma zijn.’ Zei hij zonder ook maar zijn hoofd om te draaien.

‘Ja dat ben ik.’ Zei ik en ik liep door zodat ik Ash zijn gezicht kon zien.

‘Jongens.’ Zei Ash. ‘Leren jullie haar even mediteren, dan bereid ik even onze trainig voor op het strand.’

‘Ik verwacht jullie daar over ander half uur.’ Zei hij.

‘Oke.’ Zeiden Robin en Jasper. Ik vond Ash echt een vreemd figuur.

-----------------------------

Laat even weten wat je ervan vind!