How To Be A Bad Girl#READINT2017

~1~

Ξέρετε αυτο το συναίσθημα.Οπως οταν πέφτεις και το στομάχι σου γινεται σαν μια μάζα σκουπιδιών.Και επισης νιώθεις και λιγο ζαλισμένος.Το πιάσατε?Ωραια.Τωρα πολλαπλασιάστε αυτο το συναίσθημα επι εκατό φορές,και θα καταλάβατε,πως νιώθω κάθε φορα που περνάω την πύλη του σχολείου.

Τωρα θα με ρωτησε γιατι?Γιατι κάθε φορα που περνάω αυτη την απαίσια πορτα,ολοι γυρίζουν και με κοιτάζουν.Οχι δεν με θαυμάζουν φυσικα.

Και αυτο οχι γιατι ειμαι καμια όμορφη.Σε καμια περίπτωση.Κοιταζουν ενα παθητικό σώμα που κινείται στο σχολειο.Ετσι με χαρακτηρίζουν.Και αυτο γιατι δεν ειμαι οπως η άλλες.Φαινεται το διαφορετικό δεν πουλάει πλεον.

Αστέ με να σας εξηγήσω.Ειμαι μια κοπελα με κάστανα άχαρα μαλλια και μπλε ψυχρά ματια.Δεν εχω τοση γνωμη στα ρουχα.Και αυτο ειναι και το μεγαλύτερο προβλημα.Ας πουμε σημερα φοράω μια φαρδιά φόρμα,με μια τύπου αντρική μπλουζα και εχω πιασει το μαλλί μου σε ενα απλό κότσο.

Τοσο απλή αλλα και τοσο στόχος για το σχολειο.

Πήρα μια βαθια ανασα και πέρασα την πύλη του σχολείου.Πολλα παιδια ειχαν μαζευτεί στο προαύλιο.Αλλα ζευγάρια,αλλα παρέες,αλλα καπνιστές και εγω.Μονη και έρημη, οπως παντα.

Κατευθυνθηκα προς το διάδρομο αδιαφορώντας για τα εντονα,κοροϊδευτικά βλέμματα που έπεφταν πανω μου.Τα εχω συνηθίσει πλεον.Πηγα στο ντουλαπάκι μου και πήρα τα βιβλια που χρειαζόμουν για σημερα.

'Βρε,βρε και είχα μια ελπίδα οτι δεν θα έρθεις σημερα.'ακούστηκε μια οικεία βαριά φωνή απο πίσω μου.Γύρισα το κεφάλι μου και το πρόσωπο μου ήρθε αντιμέτωπο με το δικό του.

Τον έναν και μοναδικό Χρήστο.

Ο Χρήστος ειναι ο χειρότερος απο όλους εδώ μέσα.Έιναι ο προσωπικός μου βασανιστής.Ειναι αυτος,που εξαιτίας του,με κοροϊδεύουν ολοι.Και αυτο μονο επειδή μπορει.

Αυτος και η παρεα του κάθε μερα μου κάνουν την ζωή πατίνι.Και δεν εννοώ μονο σχόλια και βρισιές,σηκώνουν και χέρι πάνω μου,λες και τους ανήκω.

Στο σχολειο ολοι σχεδόν ξέρουν τι γινεται για αυτό και η κοροϊδία,αλλα κανενας δεν μιλάει.Εκει ουτε καν εγω η ιδια δεν μιλάω.

'Με άκουσες;'με ρωτησε ειρωνικά.Η φιλοι του ειχαν παρει θεση ο ενας δεξιά και ο αλλος αριστερά απο αυτον.Και οι τρεις ειχαν ενα σπαστικό χαμογελο πανω τους.

Οι μαθητές ειχαν μαζευτεί,και ειχαν κανει ενα κυκλο γύρω μας,στην μεση του διαδρόμου,με εμάς στην μεση.