How To Be A Bad Girl#READINT2017

~5~

'Θα σε περιμένω έξω.'μου ανακοινώνει ο Μιχάλης,καθως φοράει το δερμάτινο του.Του γνέφω θετικά και γυρναω το βλέμμα μου,στην αδερφή μου.

'Θυμάσαι τι είπαμε;'την ρώτησα ανύσηχη.Ολοκληρη κουβέντα κάναμε πριν λίγο,ευχομαι να θυμάται τίποτα.

Ο μπαμπάς μου εφυγε για δουλεια και θα αναγκαστώ να την αφήσω μόνη της.

'Ναι.Δεν θα ανοίξω την πόρτα σε κανέναν,και δεν θα ενοχλήσω τον Γιώργακη.'απάντησε κοιτώντας αδιάφορα τα μικρά νυχάκια της.

'Ειδικά το τελευταίο,να μην το κανείς.'είπα μαλωνοντας την.Καθε φορά ενοχλει το πεντάχρονο γείτονα της,αν αρχίσει απο τωρα,δεν θελω να φαντάστω τι θα κανει αργότερα.

Φόρεσα το μωβ μπουφάν μου και πηρα ξανα τα κλειδιά και το κινητό στα χέρια μου.

'Φαίη να σε ρωτήσω κάτι;'είπε λιγο πριν ανοίξω την εξώπορτα.

'Φυσικά.'πήγα δίπλα της και χαμήλωσα στο ύψος της.Με κοίταξε με τα μεγάλα ματάκια της και τα μάγουλα της ειχαν παρει ενα ροδοκόκκινο χρώμα.Ντρέπεται.

'Αυτος ειναι το αγόρι σου;'ρώτησε πονηρά.Σε αυτη την ερώτηση κόντεψα να πνίγω με το σάλιο μου.Της χαμογέλασα αμήχανα,καθως το στόμα μου είχε κολλήσει.

'Οχι δεν ειναι το αγορι μου.'ειπα γρήγορα και σηκώθηκα παλι πανω.Εγω και ο Μιχάλης?Αδύνατο.Το φυτό και ο τραμπούκος?Που ακούστηκε?

'Κρίμα.'αποκρίθηκε μουτρωμένη και αμεσως την κοίταξα παραξενεμένη.

'Γιατι κρίμα;'την ρώτησα αφήνωντας ενα γελάκι να βγει απο το στόμα μου.

'Γιατί είναι μανάρι.'ειπε χαλαρά και έκατσε στο καναπέ.Γουρλωσα τα ματιά μου και έμεινα με το στόμα ανοιχτό.Τι στο καλο μαθαίνουν στα πεντάχρονα στο σχολείο?

'Καλα ασε το μανάρι εσύ,και σήκω κλείσε την πόρτα τώρα.'της είπα το πρώτο πράγμα που μου ήρθεστο μυαλό,για να αποφύγω την συζήτηση.Της έδωσα ενα πεταχτό φιλί στο μάγουλο και βγήκα επιτέλους έξω.

Αφού σιγουρεύτηκα πως έκλεισε την πόρτα άρχισα να κατεβαίνω τα σκαλιά της εξώπορτας.Τον είδα να στέκεται με την πλάτη ακουμπισμενη πανω σε μια τεράστια μαύρη μηχανή.

'Αποκλείεται!'αποκρίθηκα εκνευρισμένη.Με κοίταξε μπερδεμένος και νευριασμένος ταυτόχρονα.Μαλλον απο το υφος που μίλησα.

'Δεν καταλαβα.'ειπε σοβαρός και ίσιωσε την πλάτη του,καλύτερα.

'Δεν ανεβαίνω στην μηχανή.Ο μπαμπάς μου,θα με σκοτώσει.'ειπα γρηγορα και σοβαρά.
Δεν μπορω να ανέβω,με εχει προειδοποίησει πολλές φορές.

Δεν αθετώ ποτε την προταση του μπαμπά μου.

'Θα ειμαστε μια χαρά τιγράκι.'με καθησυχάζει και μου κλείνει το μάτι.Δαγκώνω το κατω χείλος μου,κοιτώντας τον οχι και τοσο σίγουρη.

'Στο υπόσχομαι.'προσθέτει και πριν καν πω κάτι με πιάνει απο την μέση σφικτά,με μια κινηση του με ανεβάζει πάνω στην μηχανή.

'Αυτο δεν ηταν αναγκαίο.'ειπα άφωνη,σκεπτόμενη στο ποσο δύναμη κατέχει αυτο το άτομο.Να δουμε τι αλλο θα κάνω με αυτόν.

'Βαριέμαι της συζητήσεις.'ανεβηκε και αυτος πάνω αλλα δεν ξεκίνησε.

'Τι περιμενεις;'ρώτησα παραξενεμένη.Δεν απάντησε,το μονο που εκανε ηταν να πιάσει με τα μεγάλα χέρια του,τα δικα μου και να τα τυλίξει γύρω απο την μεση του.

Με τράβηξε πιο κοντα του και έβαλε τα χερια του,στα ποδια μου,τυλίγοντας τα σχεδόν γύρω του.Η καρδιά μου πλεον δεν χτυπούσε,ειχα παγώσει ολόκληρη.

'Αυτο περίμενα.Ξερω πόσο αδέξια εισαι τιγράκι.Δεν θελω να μου πέσεις.'ειπε και έβαλε μπρός.Αν και δεν έπρεπε,χαμογέλασα σε αυτο που είπε.Απορω γιατι ακομα ασχολείται...Ξεκίνησε απότομα την μηχανή κανοντας με τσιρίξω.

Τον έσφιξα περισσοτερο πανω μου,κανοντας τον να γελάσει.

Αντε να δουμε τι θα γίνει....

-------------------------