How To Be A Bad Girl#READINT2017

~17~

Τα ματιά μου είχαν καρφωθεί στα δικά του και η καρδιά μου χτυπούσε ασταμάτητα.Το μυαλό μου είχε κολλήσει και δεν μπορούσε να βάλει τα γεγονότα στην σειρά.Δεν ξέρω
καν γιατί δεν τρέχω μέσα στο σπίτι,και κάθομαι να τον ακούσω για μια ακόμη φορά.

'Γιατί έκλαιγες;'ρώτησε για πρωτη φορά με απαλή φωνή,καθώς άρχισε να κινείται πρός το μέρος μου.Πήρα μια βαθιά ανάσα,και παραμέρισα τα μαλλιά,που είχαν πέσει μπροστά στο προσωπό μου.

'Δεν έκλαιγα.'είπα ψέμματα,δαγκώνοντας έντονα το κατω χείλος μου.Το σώμα πια βρισκόταν λίγα εκατοστά μακριά μου,κατί που έκανε το δικό μου να τρέμει.Τώρα αν ήταν απο φόβο ή οχι,θα σας γελάσω.

Ουτε εγώ η ιδια δεν καταλάβαινα.

'Φαίη δεν είσαι καλή στα ψέματα.'εξέφρασε,με ένα ελαφρό γελάκι στο τέλος.Φυσικά και δεν είμαι καλή στα ψέμματα.Ποτέ δεν μου άρεσε να λέω,με αποτέλεσμα και τις μοναδικές φορές που προσπαθώ να μπαλώσω κάτι,να με καταλαβαίνουν.

'Δ-δεν λέω ψ-ψέμματα,απο το κρύο δάκρυσαν τα μάτια μου.'προσπάθησα άλλη μια φορά να δικαιολογηθώ αλλα το γελάκι που ξανα βγήκε απο τα χείλη του μου απέδειξε οτι απότυχα για μια ακόμη φορά.

'Αυτός σε έκανε να κλάψεις;'έθεσε σοβαρός την επόμενη ερώτηση του,και αμέσως σκάλωσα να απαντήσω.

'Ό-οχι.'μουρμούρισα κατεβάζοντας το κεφάλι μου,στα μπλεγμένα κορδόνια των παλίων Σταν σμίθ μου.

'Πραγματικά θα τον αποτελείωσω,αν σε άγγιξε.'είπε και έκανε ένα βήμα πιο κοντά μου.Αμέσως έκανα ένα βήμα πίσω,και τον κοίταξα ενοχλημένη.

"Χρήστο απλά σταματά."είπα σφίγγοντας τα χέρια μου γύρω από τα μπράτσα μου.

"Οχι δεν το αφήνω.Πες μου τι σου έκανε ο μαλακας.'διεταξε με άγριο ύφος.Στο άκουσμα του ονόματος του Μιχάλη με αυτή την βρισιά δεν μπόρεσα να ελέγξω τον εαυτό μου.

'Μην τον πιάνεις στο σώμα σου.Τουλαχιστον αυτός δεν το έκανε με την θέληση του.'είπα θυμωμένη,σφίγγοντας τα χείλη μου,σε μια ευθεία γραμμή.

"Ότι πεις."είπε σκληρά και με κοίταξε εκνευρισμενος.Για λιγα λεπτά δεν μίλαγε κανένας απο τους δυό μας.Η ησυχία που επικρατούσε ανάμεσα μας,φαινόταν οτι ήταν εκνευριστικά γελοία.