How To Be A Bad Girl#READINT2017

~12~

'Τιγράκι;'ψυθίρισε ξανά,αναστατώνοντας με πάλι με την αναπνοή του να χτυπάει ελαφρά το αυτί μου και να φτάνει έως και τον λαιμό μου.

Δεν απάντησα.Δεν ήθελα να απαντήσω.Φοβόμουν οτι θα βγεί απο καμιά γωνία ο Χρήστος,και αυτή την φορά δεν θα γλίτωνα.Μου το είχε ξεκαθαρίσει,μακριά απο τα αλλα αγόρια,και ειδικότερα απο τον Μιχάλη.

Οταν μου το είχε πεί παραξενεύτηκα αλλα μετά κατάλαβα οτι δεν θέλει να παίζουν αλλοι με τα παιχνίδια του.Και εγώ θα τον ακούσω,δεν θέλω να μπλέξω τον Μιχάλη σε όλο αυτό

Με αυτή την σκέψη έβγαλα απότομα τα χέρια του απο πάνω μου και άρχισα να τρέχω.

Αλλος ενα χρόνος είναι θα περάσει.Ψυθίριζα καθως έτρεχα ακόμα πιο γρήγορα.

Άκουσα τα βήματα του να με ακολουθούνε.

'Φαίη!'φώναξε και αμέσως πάγωσα στο άκουσμα του ονοματός μου.Πρώτη φορά είπε το όνομα μου.Και το είπε τόσο ωραία.

Απτόητη,ανέβηκα τα σκαλιά και έφτασα στο δεύτερο όροφο.

Μπήκα στην αίθουσα της πληροφορικής και κλείδωσα την πόρτα.

'Φαίη άνοιξε μου.'φώναξε απο έξω και χτύπησε την πόρτα δυνατά.Χωρίς να απαντήσω κύλησα στο πάτωμα και περίμενα φύγει.

Κουλούριαστηκα,μαζευοντας με τα χέρια μου τα πόδια μου.Τα έφερα κοντά στο στήθος μου,και έβαλα στην μέση το κεφάλι μου.

Θέλω τόσο πολύ να του μιλήσω,αλλά δεν μπορώ.Και το μισω τόσο πολύ αυτό.Μισω τόσο πολύ που είμαι αδύναμη και ακουλουθώ τις εντολές του Χρήστου.

Το κουδούνι χτύπησε και ξεφύσηξα ανακουφισμένη.

Ήξερα οτι σε λίγο θα αναγκαζόταν να φύγει.

Τα χτυπήματα σταμάτησαν και ετσι κατάλαβα οτι τα παράτησε και έφυγε,σηκώθηκα απογοητευμένη απο εκεί που καθόμουν.Τίναξα τα ρούχα μου και ξεκλειδώσα την πόρτα.

Πριν βγώ ομως ένα χέρι μου έκλεισε το στόμα και με τράβηξε ξανά μέσα.

'Μην φωνάξεις,γιατί θα μας ακούσουν και την βάψαμε.'ακούσα την φωνή του Μιχάλη απο πίσω μου και χαμογέλασα.

Με γύρισε πρός αυτον και με κόλλησε αυστηρά πάνω στην πόρτα.

Φαινόταν λαχανιασμένος.