How To Be A Bad Girl#READINT2017

~18~

'Σε ευχαριστώ.'ψυθιρισα με ευγνωμοσύνη και έκατσα κάτω στην καρέκλα του στρογγυλού τραπεζιού.

'Άλλη φορά μάθε να ξεχωρίζεις ανθρώπους.'είπε με κακία και χαλάρωσε το σώμα του στην επιφάνεια της καρέκλας.

'Ο Ορφέας ειναι καλό παιδί,απλά ο Χρήστος σίγουρα θα τον εκφόβισε.'είπα με απαλή φωνή,ρουφώντας μια φορά την ζεστή σοκολάτα μου.

'Φαίη δεν θα το ξαναπώ.'είπε άγρια κοιτώντας με σοβαρός.'Προσπαθησε επιτελους να δείς την πραγματικότητα.Το να είσαι καλή δεν πιάνει πλέον.'προσθεσε ξεφυσώντας γυρνώντας πρός την υπόλοιπη αίθουσα το κεφάλι του.

'Μιχάλη,απλά δεν θελω να γίνω σαν και αυτούς.Στο εχω ξαναπεί.'αναφώνησα,γδέρνοντας με τα νύχια μου το ασπρο χρώμα του τραπεζιού.

'Απλά είσαι τόσο αθώα.Δεν νομιζω να μπορούμε να το συνεχίσουμε ολο αυτο.'μουρμούρισε κοιτώντας ενα συγκεκριμένο σημείο.

Για μια στιγμή προσπαθησα να κοιτάξω εκεί που κοιτάει αλλα κόλλησα στην τελευταία πρόταση.Δεν θελει να συνεχίσουμε;

'Γιατί;'ήτανε το μόνο που κατάφερα να πώ,προσπαθώντας να μην κλάψω εδώ πέρα και γίνω ρεζίλι για μια ακόμα φορά.

'Γιατι Φαίη,το δοκίμασαμε πολλες φορές και εσύ πάλι δεν μαθαίνεις.'είπε απόλυτος και τότε συνειδειποιησα οτι τα μάτια του είχαν καρφωθεί σε μιά κοπέλα με έντονο μπούστο
στην άλλη άκρη της τραπεζαρίας.

Αρχίσαμε.

'Μα προσπαθώ,το βλέπεις.Ήδη χθές έκανα μεγαλο βήμα.'η φώνη μου βγήκε τρομαγμένη απο την ξαφνική αυτή συζήτηση.

'Τι βήμα;'ρώτησε παραξενεμενος και γύρισε να με κοιτάξει επιτέλους.

'Τον χαστούκισα.'είπα με ενα ελαφρό γελάκι.'Δύο φορές.'πρόσθεσα δαγκώνοντας ελαφρά το κάτω χείλος μου.

'Επιτελους εκανες και κατι σωστό.'αναφώνησε με χαμόγελο,κοιτώντας με και σηκώθηκε πάνω,πανικοβάλλοντας με απο την ξαφνική του διαφυγή.

'Μπορείς σε παρακαλώ να κάτσεις;'τον παρακάλεσα καθώς δεν ήθελα ακόμα να φύγει.Δεν ηθελα να σταματήσουμε εδώ.

'Μην τρομάζεις τιγράκι,τα μαθήματα συνεχίζουν κανονικά.'δήλωσε φτιάχνοντας το δερμάτινό του και αμεσως χαμογέλασα στο άκουσμα του χαϊδευτικόυ μου.