Jeanelle's POV
Ilang araw narin kaming nagbabantay dito ni Patrick sa ospital.. Hindi pa rin kasi gumagaling si Jas, eeh..
Nakaka-awa rin si Patrick kasi halos ilang araw narin siyang hindi nakakatulog dahil sa sobrang pag-aalala niya.
"Pat, tulog ka na. Ilang araw ka nang walang tulog."
"Kasalanan ko rin naman kasi kung bakit siya nandiyan ngayon, eh!"
"Pat, okay lang yan..."
"Jean.... Salamat..."
LUB. DUB. LUB. DUB.
T-teka.. Anong nangyayari.
"Para saan?"
"Sa lahat.. Kahit gaano ako ka-bully, nandito ka parin para samahan ako. Salamat kasi, ginawa mo parin akong kaibigan.."
HINDI AKO MAKAPAGSALITA .
Parang masyadong kakaiba..
Hindi naman ako sanay sa ganito..
"Jean.......
Pwede ba kitang yakapin? As a friend?"
"H-huh?!"
"Please? Gusto ko alng maramdaman na may karamay ako.."
"O-oo sige.."
A MOMENT OF SILENCE
Nakatulog na siguro siya. Haaaaaaay!!
Hanubayaaan!
Bakit parang napapangiti ako ngayon??
Bakit parang .....
Feeling ko, GUSTO KO NA SIYA??
Aish!!!! Kainis!! Just never mind.... -_-
------------------------
AFTER 12344567890 YEARS! Nakapag-update narin.
