This one's dedicated to you. :)
Leave your votes, comments and likes. Nakaka-inspire po kasi kapag ganun.
-----
Akkira’s POV
I was stunned when I saw my mom. Hindi ko inisip na siya ang magiging ina ni Yuki.
Patapos na sana siya sa pagsasalita nang mahinto siya. She looked at me na halos mapaluha na siya. Nagtutubig na kasi ang mga mata niya, eh. Pero, pinigilan niya ito at bumaba na sa stage.
Hindi ko alam kung matutuwa ba ako o hindi. Ilang taon rin nung pinalayas siya ni Lolo.
*FLASHBACK
“Mamaaaaa! Huhuhuhu!!”
Way back when I was 8 years old, iyak ako nang iyak niyan kasi, dinadala palayo ng mga butlers si mama palabas ng mansyon namin.
“Lolo, *sniff* huwag niyo na pong palayasin si mama. Huhuhu!! Papa, pigilan niyo po si Lolo.”
“Akkira my darling, dapat lang yan sa traydor mong ina.”
“NO! I HATE YOU DADDY!”
“Akkira!”
Hinabol ako ng mga maids pero, di nila ako agad naabutan kaagad kaya nagawa ko pang hawakan ang kamay ni mama. Sasama ako sa kanya!
“Akkira.. Anak.. I love you. I-ingatan mo ang s-sarili mo, ha. Be a good girl to your daddy, okay?”
Niyakap ako ni mama at hinalikan sa noo.
“Mama, ayoko pong umalis ka. Sasama ako sayo. Ayoko dito kina daddy at lolo. They’re so bad! Huhuhu!!”
Iyak din ng iyak si mama kasi, pilit siyang nilalayo ng mga butlers sakin. Dumating ang mga maids at saka naman nila ako hinila palayo.
“Miss Kira, di po kayo pwedeng sumama sa mama niyo.”
Hindi ako nagpatinag at pilit na hinawakan ang kamay ni mama.
“Mamaaaaa... Hhuuhuhuhu!! Mamaaaa!!” At unti-unti kong nabitawan ang kamay ni mama.
“Akkira, let’s go inside.”
“NO! Hindi ako sasama sa mga masasamang taong tulad niyo!”
“Kira!”
Tatakbo sana ako palabas ng mansyon pero, hinawakan ako ng mga butlers namin. Masyado silang malalaki kaya hindi ako makawala sa mga bisig nila.
“Let go of me you ugly moron!!! Arghh!”
“Akkira! Stop that foolish act and go inside your room!”
Sigaw sakin ni Lolo. Pero, kahit nakakatakot na talaga si Lolo, nagmatigas parin ako.
“I SAID, GO TO YOUR ROOM. NOW!!”
Wala nalang akong nagawa kundi ang sumunod. Padabog akong umakyat sa kwarto at nagkulong. Ilang araw akong hindi lumabas noon. Lagi lang akong nakatunganga sa kwarto tapos iiyak. Hinahatdan nalang ako ng pagkain ng mga maids namin. Ni hindi na nga ako pumapasok sa school, eh.
Tapos, dumating sina Qhim at Jean. Sila yung mga naging friends ko. They’re always with me hanggang sa I learned na magrebelde kay dad. I always get what I want at palagi nalang akong masungit.
