CHAPTER 25
Hirap mang aninagin dahil sa balong na ng luha ang mata ng dalaga ay nagawa pa rin nitong harapin ang superior ng ampunan. She can't denied the fact that she was deeply hurt for the revelation she had knew. According to her, she had born an only one baby boy. But now? She was being shocked for what she've known.
Paunti-unti at dahan dahan ang hakbang na napalapit siya sa matandang babae na ngayon ay lumuluha na din.
"Mother, ang tagal ng panahon na ipinagkaitan mo kami ng karapatan sa anak namin. Now tell me the truth, who is my son?"emosyonal na wika ni Rowena sa Mother Superiora. "Why all of the sudden you'd been lying to me? Akala ko ba malinis ka? Akala ko ba ayaw mong may nasisirang pamilya o may nasasaktan ka? Pero bakit ngayon ito ang malalaman ko at magmumula pa mismo sa iyo, sa bibig mo? All this years, I believe in your words, all this years I've made a covenant of following your words, trusting you for all what you were going to tell to do so but it was all, all putting into trash,"hindi mapigilang wika ng dalaga sa kanya.
Gusto lang niyang ilabas ang lahat ng kanyang saloobin. Gustong sabihin dito na noon ay nagtiwala siya ng lubusan sa pag-aakalang hindi siya kayang lokohin ng mother superior nila.
Kung iisipin ay mahabang panahon na dapat ay iginugol niya para maalagaan ang kanyang sariling anak. Pero dahil sa hindi nito iyon nalaman ay hindi rin niya nagawa.
Napaluhod naman ang mother superior dahil sa mga narinig nito mula sa dalaga. Alam naman niya na mangyayari ang ganito. Pero wala na rin naman siyang magagawa. Nangyari na ang hindi dapat nangyari at kahit anong gawin nila kahit pagbabali-baliktarin pa man nila ang nangyari, mananatiling nangyari ang tapos na.
"I know my fault Rowena. I have made a mistakes. Ang akala ko noon ay itatakwil mo din ang bata dahil sa malalaman mong kapansanan nito. Ginawa ko lang naman iyon dahil alam kong masasaktan ka lang. Iyon lang ang alam kong paraan para ilayo ka sa dagdag na pasakit."
"Pasakit? Alam mo ba ang sinasabi mo Mother Superiora? Sinasabi mo bang pasakit lang ang dala ng anak ko dahil sa kapansanan niya? You're judging too much Mother. You don't know the meaning of love. I love my son. Whatever he is I will always love him still, I will love him unconditionaly because he is my son, my flesh, and my bloodline."
"Alam ko Rowena. Pero believe me, I made all this things for your own good."
Habang nag-uusap ang dalawa si Clinton naman ay halos hindi na makapagpigil dala ng kanyang galit. Alam niya mismo sa sarili niya na mahihirapan siyang kunin ang anak niya lalo pa at may ibang umampon dito. Hindi siya maaring magkamali, alam niyang si Joseph lang ang batang naging malapit sa kanyang puso.
"Sabihin mo sa amin ngayon, kanino mo ipinagkanulo ang anak ko?"nanggigigil sa galit na naitaning ng binata.
"I don't remember Clinton. Ang alam ko lang ay may mga taong umampon sa kanya. Patawarin niyo ako."hinging paumanhin ng mother superior.
"Para saan pa ang paumanhin mo kung pinaampon mo na ang anak ko? Alam mo ba kung ano ang mararamdaman namin? Hindi mother, dahil ni hindi mo naman talaga kami binibigyan ng halaga tama?"
"That's not true. I had valued everything that I had including you and Rowena."
"If that's the truth, then you will know deeply what we feel before you ruined everything. Itinago mo ang anak namin ni Clinton Mother Superior. Ano sa tingin mo ang mararamdaman namin?"
"Kanino mo pinaampon si Joseph?"muli ay naitanong ni Clinton.
Habang nasa ganoon silang pagtatalo si Norelle naman ay biglang napalapit sa kanyang tito Clinton at agad na yumakap dito ng kay ubod ng higpit.
