*sobota* Artur Aww.. Ola śpi mi na kolanach.. Jak ona słodko wygląda w tej piżamie Pikachu. Wziąłem mój telefon i włączyłem snapa. Zrobiłem jej zdjęcie z podpisem ,,Znalazłem najsłodszego pokemona na ŚWIECIE! <3<3". Znowu ja i Ola jesteśmy sami w domu.. - Oluuuśś.. Aniołkuuu..wstawaaj.. - Głaskałem ją po głowie. Wymruczała coś w stylu ,,jeszcze 5 minutek". - Noo kochaaniee... Ola Otworzyłam oczy.. Przeciągnęłam się i ziewnęłam. - Czy ty musisz być taka urocza? - Spytał się mój chłopak. - Ja nie jestem urocza. - Powiedziałam głosem małej dziewczynki i zrobiłam minę szczeniaczka. - Jesteś, jesteś - Musnął moje usta. Nagle zadzwonił mój telefon. Iza. - Haaaaalo? - Znowu ziewnęłam. - O-ola? Jesteś u A-ar-artura? - Zapytała jąkając się. Dziwne. - Tak.. Coś się stało? - Odpowiedziałam zaniepokojona. Artur to zauważył i przytulił mnie od tyłu. - Ola skarbeńku ja..... Ja jestem twoją matką... Z moich oczu ciekły łzy. - A-ale jak to? Jak to jest możliwe? - Spotkajmy się.. Przyjade do was za godzine. - Dobrze.. Rozłączyłam się. Wtuliłam się w Artura mocniej. - Już misiuu.. Cichutko.. - Szeptał mi do ucha. Podniosłam głowe i pocałowałam go. On bez zastonowienia oddawał pocałunki i je pogłębiał. Potrzebowałam teraz jego miłości.. - Prosze nie płacz już.. - Popatrzył mi w oczy. Pokiwałam tylko głową. Przez następną godzine się tuliliśmy. Dzwonek do drzwi. Iza. Już. Artur wziął mnie na ręce jak małe dziecko i podszedł do drzwi. Naszym oczom ukazała się Iza. Artur zaprosił ją do kuchni mając mnie nadal na rękach. Kidy usiedliśmy do stołu złapał mnie za ręke. - Ola.. Kiedy cię urodziłam byłam najszczęśliwszą matką na świecie..ale mój teraz już były mąż.. Nie chciał mieć dziecka.. Powiedział.. Jeśli cię nie oddam do domu dziecka...to o-on..cie za-zabije - Płakała Wstałam od stołu. Podeszłam do niej i ją przytuliłam. - Cieszę się, że znam prawde...mamo.. - Powiedziałam z uśmiechem. - Chciałabym..abyś się do mnie wprowadziła.. - Powiedział ocierając łzy.. Popatrzyłam na Artiego ze strachem w oczach. Podszedł do mnie i mnie przytulił. - A czy ty mieszkasz daleko? - Zapytałam. Popatrzyła na nas z uśmiechem. - Nie całe 3 ulice stąd. - ŚWIETNIE - Krzyknęłam. Artur złapał mnie w talii i wpił się w moje usta. - Cieszę się, że mam takiego wspaniałego zięcia z którym moja córka jest szczęśliwa. - Powiedziała uradowana. - Jutro przyjeżdża mój chłopak ze swoim 16-letnim synem z Gdańska. Chce żebyście obohe byli na tej kolacji.... *przed kolacją* Ubrałam sie tak:
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Pomalowałam tak:
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
