Young Vampire Love

hoofdstuk 21

Melody,

Ik word de volgende ochtend wakker en zie dat Stefano er niet meer ligt. Ik pak mijn kleren bij elkaar en loop de badkamer in. Ik neem een snelle douche en trek schone ondergoed aan.

Hoe kon hij? En dan ook nog wel in mijn slaap. Ik hoop dat hij het wel veilig heeft gedaan? 

Stefano komt de douche in en komt achter mij staan. Terwijl ik nog steeds voor de spiegel sta in alleen mijn bh en onderbroek. Hij is zekers een kop groter dan mij. En minstens 2 keer zo breed.
'Nu ben je van mij' zegt hij en drukt een kus in mijn nek. Ik trek verbaasd een wenkbrauw op die hij natuurlijk beantwoord. 'Je blijft hier liefje' mijn mond valt van verbazing open. Hij klapt hem dicht. 'En je doet wat ik zeg en ik doe met jou wat ik wil' zegt hij en tikt met zijn vinger op mijn neus. 'Dacht het niet' zeg ik en sla boos mijn armen over elkaar. Hij pakt mijn polsen vast. 'En jij houdt je gedeisd want anders neem ik je nog een keer ongeacht wie er bij is en of jij het wil of niet' zegt hij sissend. Ik slik. Hij drukt een kus op mijn voorhoofd en loopt de badkamer weer uit die eigenlijk best mooi is en groot.

Dit was niet echt de bedoeling van het plan.

Ik kleed me snel aan en zoek mijn mobiel. Die gelukkig nog onder het bed ligt.

Ik stuur een sms'je naar Sett

Ik: 'Dit plannetje gaat helemaal de verkeerde kant op!!'

Sett: 'Laten we afspreken' stuurt Sett terug.

Ik: 'Ja, als ik hier überhaupt weg kan komen'

Sett: 'Wat bedoel je?'

Ik: 'Hij heeft me verkracht vannacht, en nu ben ik zijn slaafje lijkt het wel'

Sett: 'pardon!! Dat is een grapje toch?'

Ik: 'was dat maar zo'

Sett: 'ben je thuis?'

Zodra ik voetstappen hoor stuur ik een snel berichtje terug

Ik: 'nee bij Stefano maar hij komt eraan, moet gaan Bye LY'

Snel verstop ik mijn mobiel en ren geluidsloos de badkamer in. Die gelukkig deel uitmaakt van de kamer waar we in hebben geslapen. Hij komt de badkamer in net nadat ik mijn shirt heb aangetrokken en mijn broek net aan het aantrekken ben.

'Ben je bijna klaar dan kunnen we ontbijten' zegt hij lief. Ik trek een wenkbrauw op. 'Ik heb een afspraak bij de dokter dus ik moet zo gaan' probeer ik. Ik zie hem denken 'ik breng je wel' zegt hij en pakt zijn mobiel. 'Nee dat is niet nodig' hij kijkt op. 'Nooit tegen spreken meiske' ik zucht en loop langs hem heen. Hij pakt mijn pols beet die hij net niet strak genoeg vast heeft waardoor ik me kan los trekken. Ik loop de kamer in en pak mijn spullen bijéén. Behalve mijn mobiel die laat ik nog even onder het bed liggen. Stefano pakt mij bij mijn middel en gooit me op het bed. Hij komt boven mij hangen met zijn handen aan weerszijde van mijn hoofd. 'Het is dat ik nu geen zin heb anders had ik je al lang voor straf genomen' sist hij giftig. Ik kijk hem aan alsof hij gek is en probeer onder hem uit te komen. Hij gaat van me af en loopt de kamer uit.

Als hij gaat denken dat ik een hoer ben is hij toch wel een beetje op het verkeerde pad met zijn gedachten.

Ik kijk om het hoekje en zie hem niet. Alleen een lege gang. Ik stop mijn mobiel in mijn tas en loop stilletjes. Bij elke deur die open is kijk ik voorzichtig naar binnen in de hoop dat Stefano mij niet ziet. Ookal loop ik niet echt onstil. Dus horen zal hij mij zeker.

'Melly...' hoor ik een stem die als een soort echo klinkt en langzaam weg sterft.

Ik draai me op mijn hakken om.

Stefano staat tegen de muur geleund met zijn armen over elkaar geslagen.

'Wat' zeg ik een beetje pissig, geïrriteerd en kort af. Hij trekt een wenkbrauw op en wijst naar de kamer waar ik vandaan kwam. Ik draai me om en loop verder. Ik hoor hoe hij zucht en achter me aan loopt. Zijn hand grijpt stevig mijn pols vast en trekt me terug. Ik stribbel erg tegen en hij kijkt me geïrriteerd aan. Ik maak mezelf onzichtbaar en hij schrik een beetje waardoor hij mijn polsen los laat en ik rustig verder kan lopen naar de uitgang. Beneden aangekomen pak ik de baby die bij de deur is neergezet door Stefano. Ik maak mezelf weer zichbaar en loop naar buiten. Mensen kijken mij raar aan en ik negeer ze compleet.

Volgensmij ben ik mijn lenzen vergeten. Bedenk ik dan en pak mijn mobiel en kijk in mijn zwarte schermpje.

Nee, niet vergeten, waar kijken ze dan naar?

Ik kijk achter me en zie dat het huis waar ik uit ben gelopen echt een groot paleis is. Door elk raam waar je kijkt zie ik... een meisje... 
Wacht even... zat ik in een hoeren huis?! Is Stefano een handelaar in meisjes?

Steeds meer vragen komen naar boven. Het enige wat ik wel weet is dat ik hier weg moet.

Ik pak de eerste beste bus die bij het busstation staat. Die eigenlijk de gehele verkeerde kant op gaat voor waar ik heen moet.

Ik stap uit bij de halte en zie dat de bus gestopt is bij een bos. Ik loop een stukje het bos in tot ik zeker weet dat niemand me meer kan zien en begin te rennen. Mijn maag begint te knorren en ik ren achter het eerste beste geur aan dat ik kan opvangen. Ik zie een mooi groot wild zwijn staan en ren naar hem toe en zuig hen leeg.

Ik ren weer vol energie door en kom uit op een parkeerplaats. Ik pak mijn mobiel en bel Sett op. Het is intussen al best laat en ik begin al redelijk moe te worden.

Ik hoor mijn telefoon overgaan en na 3 keer neemt Sett eindelijk op.

'Mel waar ben je?' Vraagt hij bezorgt.

'Ik heb echt geen idee, ik ben weggerend en ben door een bos gegaan en sta nu op een parkeerplaats. Ik ga even een straatnaam zoeken'

'Is goed, zoek die en ik kom je gelijk halen'

Poeh, wat een moeilijk leven heeft Mel.

Beetje inspiratieloos

Vote en comment!!

Stel vragen voor de Q&A!! Zoveel als je wilt!