Diary of a Feeble

Fourteenth Page / November 6, 2016

November 6, 2016

Like what I've expected, hindi pa rin ako kinanti ng mga kaklase ko. Lahat sila mailap pa rin sa akin. Lahat sila nilalayuan ako. Nakakatawa, wala pa akong ginagawa sa kanila, parang takot na agad sila. Nababahag na agad ang buntot nila.

Napangisi ako.

Matteo version 2, here I come.

Sinimulan ko kay Trisha.

Hinatak ko siya sa braso. Sinamaan niya ako ng tingin pero tinitigan ko lang siya. Umiwas agad siya ng tingin. Siguro hanggang ngayon, guilty pa rin sa ginawa niya sa akin. Kawawa naman sila. Mararamdaman nila kung paano tratuhin na parang lampa.

Nilabas ko ang ink ng calligraphy pen ko.

Nang makita ni Michael 'yon, lumuhod siya sa harapan ko para hindi ituloy ang balak ko sa girlfriend niya. Look, Michael knows what I'm about to do. Mga bully nga naman, masiyadong magaling sa pambubully. Alam niya agad 'yon?

Umiling ako bago binuksan ang ink.

Hindi nakapalag si Trisha. Hindi naman pala ako gano'n kahina. Mas malakas pa rin ako kumpara sa kaniya.

I told her to open her mouth. She refused so I repeated, "open your mouth." With full authority and threat.

Ang saya pala nito.

She slightly opened her mouth, and when she was about to closed it, I took the chance para ipasok sa bibig niya 'yung ink.

Masuka-suka siya. Mukhang nalunok pa niya ang iba.

Hindi lang si Michael ang nakakita ng ginawa ko. Even my classmates.

Ang ilan sa kanila galit sa akin. Dapat daw hindi na nila ako tinrato na parang normal. Dapat hindi nalang daw sila naging mabait sa akin.

Napangisi ako sa sinabi nila.

Tama.

Dapat hindi niyo na ako hinayaang maging ganito. Dapat hindi kayo naging maayos sa akin.

Because of that, you'll regret living.

I'll let you feel the hell, or you'll take me to the hell?

Sarap sa feeling.

Bukas sino naman kaya?

Buti absent si Sandy. Walang pumigil sa akin.

Walang... pumigil sa akin.

This is what I want. To be free.

Pero bakit gano'n? Akala ko masaya maging malaya? Pero bakit...

Bakit ang sakit?

Ang daya naman.