REHAVEYH

İşte şimdi buradaydım. Çaresizliğimin son noktası

Belli belirsiz bir hafıza karışıklığı içindeydim. Peri.. Akın... o papatya kokulu kafem!???
Herşey ne çabuk dağıldı...
İşte şimdi gerçekten ruhumu çıkmaz bir sokağa teslim ediyordum..
Bu şekilde olmaz böyle olmamalı. Benim hikayem mutlu bi son hak ediyordu oysa....
Fısıltılı bir ses geliyor beynimin uçlarına çarparak"özür dilerim müge" diyor. Sahidende ölüyordum... ölümü kabul etmeyen bünyem acı çekiyordu.
Ponte???
Nerdesin!!
Lanet olsun ölüyorum... sensiz burada ölüyorum ben!!
Başımı kucağına alan alp'in gözlerine bakıyorum.  Yeryüzündeki bütün acı yüzünde birikmiş sanki .
"Sakın ölme! Yalvarırım bekle mügee!"
"Gelicek bekle"
Ne kazar zaman geçmişti böyle yerde yatalı? Hangisi hayal hangisi gerçek ayırt edemiyordum.
Son bi kez görmek istiyordum artık pontemi..
Bu hikaye mutlu sonla bitsin istiyordum.
"Mügeeeee!!!!!"
Bu tiz çığlıklar dalmama engel oluyordu. Çok yorgun bi halde yatmaya devam ettim..
"Gerçekmisin?"
Gözümün önünde beliren ponteme baktım. Benim ponteme. O gerçekmiydi? Hayal miydi bilmiyorum..
Gözlerinden akan yaşlar hıçkırıkları gerçeği yüzüme vurmuştu. Sahiden de ölüyordum ve o bunu biliyordu.
"ss- seni her zaman sevdim miniğim" sesi kulaklarımda yankılanıyordu!
"Kurtar beni böyle bitmesin"
Bi süre sonra fark ettim ki sadece duyuyorum ama konuşamıyorum.
Kimse sesimi duymuyordu.
Benim hikayem burada son bulmuştu artık.
O meşhur ışık sahnesini görmüştüm. Benim ışığım sevdiğimin gözlerinin içine bakarken söndü..
Artık bitmişti. Herşeyiyle ayrılıyordum yanından . Geride ardımda kimse kalmamıştı. Benimle birlikte herkes bitmişti.....
     Hoşçakal sevdiğim...