Vemen an act of true friendship (VOLTOOID)

1.

~Kristel~
Het is waar, het is definitief voorbij, en ik ben niet meer Kristel Verbeke van K3, maar gewoon Kristel Verbeke. Ik loop stilletjes de gang door naar mijn kleedkamer. Hanne, Klaasje, en Marthe zijn nu K3. Marthe is de nieuwe zwarte, en heeft mijn plaats overgenomen, ze doet het super goed, en ik ben trots op haar, maar ook op de andere twee meisjes. Ik heb 17 jaar lang lief en leed gedeeld met kleine kinderen, en zelfs volwassene. Ik heb zelfs duizenden verschillende outfits aan gehad, en verschillende kapsels gehad. Ik ga het missen, maar ik denk zelf dat het wel goed is nu, Josje had zelfs al grote plannen gemaakt, naar de afscheidstour gaat ze definief op vakantie, en druk aan de slag met een boek over mode ofzo. Josje heeft wel vaker gevraagd aan mij en Karen of wij dit echt nog willen, en door willen blijven gaan met optreden, en kinderliedjes zingen, en kleurrijke en korte kleding te dragen, ik en Karen hebben vaak gezegd, dat wij het nog willen, maar op een gegeven moment is het klaar, en word je te oud voor korte rokjes, en om kindermuziek te maken. De tranen blijven over mijn wangen rollen, en ik kan ze niet bedwingen, en laat ze gewoon stromen. Er komen nu oppeens zoveel herinneringen naar boven van K3, de plezier die wij hadden, en de relaties met het hele team, en natuurlijk Kathleen. Ik ben inmiddels bij mijn kleedkamer aangekomen, en laat mij zakken in de stoel, en dan begin ik hardop te huilen. Mijn mascara, en make up is helemaal uitgelopen, maar dat interreseert mij even niet op dit moment. Ik heb mij 17 jaar lang sterk gehouden, en nu komen alle emoties door elkaar heen eruit, zowel verdriet, als woede, waarom heeft Josje ooit die vraag op tafel gelegd, of wij door willen gaan met K3, ja of nee, wij hebben er lang over gediscusseerd, en uiteindelijk was de beslissing genomen. Ik had zelf nog wel twee jaar extra de nog zwarte van K3,  willen zijn, maar die tijd is gewoon geweest, en Hanne, Marthe, en Klaasje, gaan het ook zeker top doen. Ik ben zelf nog niet helemaal van K3 af, want vanaf morgen mag ik mij de nieuwe manager van K3 noemen, samen met Stefan. Maar ik ben geen tour manager, daar mag Stefan of Gert zich mee bezig houden. Ik ben manager voor de kleine dingetjes, zoals optredens in plopsaland, of met videoclips. Maar met tournee's, mij niet gezien, en bij die gedachtes krijg ik al een glimlach op mijn gezicht. Ik kijk nog voor de laatste keer in de spiegel. Ik zit nog in mijn laatste outfit van de afscheidsshow vanavond, nu zie ik er nog uit als k3tje, maar dat ben ik gewoon niet meer, en ik loop verdrietig naar mijn kleding, waar ik vanmorgen mee aan kwam naar hier. Ik pak met trillende handen mijn eigen kleding op, en neem het besluit om mij om te kleden, ik wil mij nog niet omkleden, maar het moet, Ik heb geen keuze. Enkele minuten later, ben ik omgekleed, en ik kijk nog een keer in de spiegel. Daar staat ze dan als niet meer Kristel Verbeke van K3, maar gewoon Kristel Verbeke als zichzelf. Ik laat mij neerploffen op de bank, en pak mijn GSM, Wauw! mensen hebben al letterlijk allemaal foto's geplaatst op instagram, van de show van daar net, en ik word door veel emotionele fans bedankt. Ik word emotioneel van al die berichten, en de tranen komen weer omhoog. Ik hou ze toch niet tegen, en laat ze stromen, en ja hoor ik begin weer te huilen, tot dat ik oppeens iemand op de deur hoor kloppen en mijn naam hoor roepen, en ik besluit om op te staan om de deur te openen.