Vemen an act of true friendship (VOLTOOID)

17.

~Kristel~
Ik lig nog heerlijk te slapen, en ik heb niet door dat ik bezoek heb. Ik hoor in de verte de deur open gaan, ugh niet weer he. maar ik hoor het even, en dan val ik weer in slaap. Opeens hoor ik iemand mijn naam fluisteren. Ik hoor het een beetje, en beweeg een beetje, maar ik word er niet wakker van, en ik slaap weer verder. Mijn naam wordt voor de 2e keer heel fluisterend gezegd, maar dat hoor ik niet, en ik slaap rustig verder. Opeens voel ik twee zachte kusjes op mijn wang, en ja daar wordt ik wel wakker van. Ik open mijn ogen, en kijk een beetje naar de kant waar de kusjes vandaan komen. Ik zie wel wat mensen staan, maar niet heel erg goed ofzo. Mijn ogen zijn nog niet helemaal wakker, en enkele minuten later zie ik het bezoek, er staan vier blauwe ogen naar mij te kijken vanachter het bed. Nanou? Lily? zijn jullie dat? Mama!!! hoor ik twee stemmen zeggen, en ze geven mij een knuffel. Hallo schatjes! en er rollen tranen over mijn wangen. mijn kindjes zijn hier gewoon, mijn twee prachtige dames, en ik geef ze een kus en een knuffel. Ik doe een gebaar dat ze op het bed mogen komen liggen naast mama. Nanou en Lily doen hun schoenen uit, en klimmen dan bij mij op het bed, en komen naast mij zitten op het bed, en geven mij alle twee voorzichtig een knuffel. Nanou en Lily weten natuurlijk dat mama pijn heeft, en ze daardoor zachtjes moeten doen. Opeens zie ik Gene ook staan. Ik glimlach, en Gene glimlacht ook, en dan komt die op mij af lopen, en geeft mij een dikke zoen, en knuffel, Nanou en Lily vervelen zich, en ik geef Nanou mijn telefoon, en ze gaat een spelletje erop doen, en Lily krijgt de telefoon van papa, en ook die gaat een spelletje doen, en ik ga in gesprek met Gene. hoe is het met je schat? hoor ik Gene vragen. Mwah gaat wel, ik moet alleen rustig aan doen, dat is alles, zeg ik tegen Gene. Wanneer zou je weer naar huis mogen? hoor ik Gene vragen. Volgens de zuster morgen al, zeg ik tegen Gene. Wat! morgen al! maar ben je niet ernstig gewond dan? heb je geen botbreuken? of wat dan ook? hoor ik Gene verbaasd vragen. Neen, ik heb alleen een paar ribben gekneusd, en mijn pols, en ik heb een hersenschudding, meer niet! zeg ik met een glimlach op mijn gezicht. Wauw! dan ben je er goed vanaf gekomen, hoor ik Gene vol verbazing zeggen. Klopt! dat zei de zuster ook al! de zuster zei tegen mij, dat ik er goed vanaf gekomen ben, en 1 van de sterkste patiënten ben die ze hebben gehad na zo'n ongeluk, zeg ik met een glimlach op mijn gezicht. Amai! Dat is kei goed, hoor ik twee andere stemmen zeggen. en ik kijk verbaast naar links. Oh ja, er zijn nog twee mensen naar hier gekomen voor jou, voor ziekenbezoek, hoor ik Gene zeggen. en hij doet een stap op zij. KAREN! zeg ik enthousiast. en ik zie Karen op mij af lopen, Yess! the only Karen you know, zegt Karen lachend. Hallo schattie, en Karen geeft mij een knuffel, De tranen springen in mijn ogen, en ik lach door mijn tranen heen. Mah schattie toch! kom is hier bij Karen, en Karen komt op mijn bed zitten, en knuffelt mij nog extra. Ik heb je zo gemist, fluister ik in karens oor. Ik jou ook, hoor ik Karen in mijn oor fluisteren. en wij komen los uit onze omhelzing, en wij Wenen allebei en moeten erom lachen, Gene troost mij ook, en komt dan ook bij mij op bed zitten. Karen pakt mijn hand vast, met het armbandje om, en ze glimlacht, en Gene die aait over mijn arm heen, en glimlacht ook, zijn blauwe ogen zijn echt kapot mooi, al 13 jaar samen met de love of my life, in 2003 getrouwd, en hij is de papa van onze twee mooie meisjes, en ik glimlach, en hij geeft mij nog een zoen. Hey Kristel, er is nog iemand voor jou hier, hoor ik Karen zeggen. Wie dan? vraag ik. en opeens zie ik Kathleen tevoorschijn komen. KATHLEEN! Wat doe jij hier? Hallo zegt Kathleen, en ze komt op ons aflopen, en ze geeft mij een knuffel. Amai! wat zie jij er goed uit Leentje! zeg ik enthousiast. danku, danku, hoor ik Kathleen zeggen. En je bent zwanger of niet Kathleen? zeg ik vol verbazing. Ja, dat klopt van de eerste! zegt Kathleen enthousiast. en ze aait over haar buik heen. Maar Kristel, jij ziet er ook top uit! hoor ik Kathleen zeggen. Naja top dat kan je ook niet zeggen. Deze make up zit er al bijna drie dagen op, ik heb mij drie dagen niet kunnen wassen, of douchen, of wat dan ook, en ik zit al bijna drie dagen in deze kleding. Ik voel mij niet echt top ofzo, en ik ga mij niet eerder douchen, en wassen als ik schone kleren heb, en ik zucht. Oh ja, nu je het toch over kleren hebt, hoor ik Gene zeggen. en Gene haalt een tas tevoorschijn. Ik heb schone kleding mee genomen voor je! hoor ik Gene zeggen. Amai! Zo tof! nu kan ik mij eindelijk wassen etc, en ik glimlach. Bedankt Schat, zeg ik. Is graag gedaan schat, hoor ik Gene zeggen. Ik, Gene, Karen, en Kathleen kletsen nog een beetje, tot dat wij opeens een bonk horen. Ik schrik er van, en de rest ook. Wat was dat? vraag ik verbaast. Ik heb geen idee, hoor ik Gene zeggen. Ik ga kijken, en ik zie Gene haastig weglopen. Dit duurt wel heel lang, hoor ik Karen zeggen. Ik ga ook kijken, en ik zie Karen weglopen. Gene blijft nooit zo lang weg, als die wat gehoord heeft, en ik begin mij zorgen te maken, zal er wat met Nanou zijn? of Lily? ik hoop het niet, en ik voel tranen omhoog komen, en ik begin te trillen. Kathleen ziet het, en komt mij troosten. Enkele minuten later, komen Gene, en Karen samen met Nanou aangerend. helemaal buiten adem. waar is Lily?? Vraag ik met een trillende stem. Lily is b-b..... hoor ik karen stotteren. WAT IS ER MET LILY!? vraag ik nogmaals, nu wat irriterend. z-ze i-is B-be.. Ik kan het niet zeggen, en Karen begint te huilen, en Gene maakt de zin af:  Lily is bewusteloos geraakt, hoor ik Gene zeggen. Wablief!? Zeg ik tegen Gene. Lily is bewusteloos geraakt, zegt Gene. meen je die!? Vraag ik met tranen, die nu nog sneller achter elkaar over mijn wangen rollen. Gene en Karen knikken, ze wordt onderzocht, en als het klaar is dan wordt ze hierheen gebracht. Ik blijf bij Lily, willen jullie bij Kristel blijven? hoor ik Gene zeggen. Karen en Kathleen knikken, en dan loopt Gene weg. Opeens gaat Kathleen haar GSM,  ze neemt op, en ze zegt dat ze naar de verloskundige moet, voor meer onderzoekjes bij het kindje, en haar zelf, wij geven Kathleen nog een dikke knuffel, en dan loopt Kathleen weg. Zal het ernstig zijn bij Lily? vraag ik aan Karen. terwijl ik aan mijn haar wriemel. Ik hoop het niet voor Lily, maar ook niet voor jou, en Gene, en Nanou, hoor ik Karen zeggen. Nee ik hoop het ook niet, zeg ik tegen Karen. en er bikkelen weer tranen over mijn wangen heen. Karen troost mij, en ik glimlach door mijn tranen heen, mijn mama heeft net Nanou opgehaald, en wij hadden nog een beetje gekletst. Maar mijn mama had haast, en moest snel weer weg. Ik en Karen kletsen nog een beetje, tot dat Gene, en een Zuster de kamer binnen komen. Ik kijk teleurgesteld naar de zuster, en Gene, en de zuster begint te vertellen wat er met Lily gebeurt is. Ze verteld dat Lily gewoon aan het spelen was, toen er opeens een ander kindje op haar af kwam lopen. Die heeft haar per ongeluk op haar hoofd geslagen, en Lily is daardoor bewusteloos geraakt. Het enige wat Lily heeft, is een zware hersenschudding. Dus ook Lily moet rustig aan doen, net als ik. Alhoewel Lily gelukkig geen kneuzingen heeft, en ik wel, Tja, zo moeder, zo dochter zeggen ze vaak. Het bezoekuur is voorbij, en Karen en Gene gaan weer weg, Lily haar bed wordt bij mij op de kamer gezet, en ik zie Lily rustig slapen, ik glimlach en huil tegelijk nu ik Lily zo zie, en dan besluit ook ik om maar te gaan slapen. en ik val in een diepe slaap, morgen mag ik eindelijk naar huis, en Lily ook.