Vemen an act of true friendship (VOLTOOID)

39.

~Kristel~
Het is de volgende dag, en mijn wekker gaat af. Ik wordt er wakker van, en zet de wekker uit. Ik kijk stiekem naast mij, en ik zie Karen nog als een roosje slapen. Ik moet erom lachen, maar ik schud haar wel wakker, Karen? Karen? Zeg ik een paar keer. Karen kreunt, en draait zich dan om, en slaapt zo weer verder. Ik lach, en ik laat Karen nog maar even liggen tot 7uur, en dan moet ze er absoluut uit. Ik stap uit bed, en loop naar mijn kast, en pak er een setje kleding uit, en als dat gedaan is, loop ik naar de badkamer. Ik heb zin in een warme douche, dus die pak ik ook. Ik hang mijn schone kleren aan het rek, en pak dan twee handdoeken, en een washandje uit de kast, en dat hang ik ook aan het rek. Dan kleed ik me uit, en gooi mijn pyjama in de was, en dan stap ik onder de douche, en ik zet de sproeier aan, en ga mij dan douchen. Een kwartiertje later, ben ik klaar met douchen. Ik zet de douche uit, en stap dan onder de douche vandaan, en droog me af, en kleed mij aan. Als dat gedaan is, bind ik een handdoek om mijn hoofd, en ga ik mij opmaken. Ik ben een poosje bezig met mijn make-up, tot dat het fout gaat. Ik stoot mijn oogschaduw van de wastafel af, en het valt op de grond. AH NEEN HE!! DAT MEENDE GIJ NIET!! en ik pak irriterend mijn kapotte oogschaduw van de grond af(tja make-up op de wastafel leggen, Tip: nooit doen!)en dan kom ik gefrustreerd overeind met de kapotte oogschaduw in mijn hand omhoog. Ik kijk er naar, het was nog mijn favoriete oogschaduw ook, en ik gooi de oogschaduw irriterend weg. Waarschijnlijk heb ik net, een paar minuten geleden, iets te hard geschreeuwd, en hebben Gene en Karen het schijnbaar gehoord, en die lopen te kloppen op de badkamer deur. Ik trek mijn wenkbrauw op, en loop naar de deur, voordat ik de deur open wil doen, stoot ik mijn kleine teen(wat ben ik toch lekker bezig vandaag..) AUW!! AMAI!! en de tranen springen in mijn ogen. Ik wil schelden maar ik hou mij in, en loop dan strompelend naar de deur, en doe die van het slot af, en dan doe ik de deur open, en sta ik daar tegenover Gene en Karen. Alles in orde schat? hoor ik Gene vragen. NEEN! ER IS NIKS IN ORDE! MIJN DAG IS BLEH! zeg ik irriterend. Oei! wat is er dan aan de hand? hoor ik Karen vragen. IK HEB GEWOON EEN BLEH DAG... en ik loop irriterend naar de slaapkamer, en ik smijt de deur dicht van de slaapkamer, en ik laat mij neerdalen op de grond, en barst dan in huilen uit(gewoon zo oppeens pats! boem! zomaar, en vraag mij niet waarom) Ik kan niet stoppen met huilen, en ik weet niet waarom ik huil. Misschien huil ik, omdat ik net uitviel tegen Gene en Karen, wat helemaal niet mijn bedoeling was! hopelijk hebben ze het  niet verkeerd opgevat, en ik droog mijn tranen, neem een slok water, en loop dan naar beneden. Ik kom beneden aan, en ik zie dat Karen en Gene aan het ontbijten zijn. Ze kletsen een beetje met elkaar, en ik hoor dat ze over mij spreken, en ik loop dan naar binnen, en zeg: wat vertellen jullie over mij? En ik loop op ze af. Hey schat jij hier! hoor ik Gene zeggen, en Karen kijkt ook van schrik om naar mij. Waar spraken jullie over? over mij zekers... en ik sta inmiddels met mijn armen over elkaar heen bij de eettafel naar Gene en Karen te kijken. Niks... we.. eh.. hadden.... het.... euh.... over.... een.... eh.... hoor ik karen stotteren, een optreden van jullie nog als K3 toen, hoor ik Gene zeggen. Ah ja, over een stukje van jouw wat heel grappig was! hoor ik Gene zeggen. Ja, ja, heel grappig, goh, goh, enorm grappig! hoor ik karen zeggen. AH JA??? zeg ik met een gefronste wenkbrauw. IK GELOOF ER NIKS VAN! En ik kijk Karen en Gene met een vuile blik aan, oké dan niet, hoor ik Karen zeggen. Maar goed meisjes, klaar nu! kom er gezellig bij zitten schat! hoor ik Gene zeggen. NEE IK GA NIET BIJ EEN STELLETJE LIEGENBEESTEN AAN DE TAFEL ZITTEN!! EN IK HEB AL HELEMAAL GEEN ZIN OM MET TWEE LIEGENBEESTEN NAAR HET ZIEKENHUIS TE GAAN VOOR DIE DOMME ONDERZOEKJES DAN GA IK WEL ALLEEN OF HELEMAAL NIET, en ik voel dat mijn woede erger wordt, en dat ik tranen voel op hopen in mijn ogen. IK BEN KLAAR MET JULLIE!! en ik ren huilend weg van Karen en Gene. KRISTEL, NEE WACHT! hoor ik Karen en Gene roepen. Te laat! Ik hoor het niet meer, het is te ver, en ik ren als een gek naar boven, naar mijn speciale kamer, waar niemand iets van af weet, alleen ik weet er van!