Vemen an act of true friendship (VOLTOOID)

41.

~Kristel~
Shit! Karen is achter mijn geheime kamer gekomen! en nu wilt ze weten waarom ik die kamer heb. Tuurlijk! Karen de nieuwsgierige, en ik zucht en loop samen met Karen naar de woonkamer, waar we op Gene wachten. We komen aan in de woonkamer, en ik en Karen laten ons neervlijen op de zetel. Ik ben enorm zenuwachtig, want zometeen heb ik mijn ziekenhuis onderzoekjes, en ik weet niet hoe ze dat allemaal gaan doen, en ik wriemel zenuwachtig aan mijn vingers. In mijn ooghoek zie ik Karen druk bezig op haar GSM, en ik zucht. Karen is echt verslaafd aan haar GSM. Enkele minuten later, legt Karen haar GSM weg, en kijkt mijn kant op, en Kristel ben je er een beetje klaar voor? vraagt Karen aan mij. Sorry Karen, wat zei je? vraag ik. Of je er al klaar voor bent, voor die onderzoekjes in het ziekenhuis, zegt Karen tegen mij. Onderzoekjes? vraag ik verbaast. Ja die onderzoekjes! of je zwanger kan raken van mijn kindje! zegt Karen met een glimlach. Oh die onderzoekjes, ja ik ben er helemaal klaar voor! zeg ik met een glimlach.  (Ik ben er dus niet klaar voor) mooi! zie ik Karen lachen. Ja heel mooi! denk ik bij mij zelf.(ugh niet dus!) En er valt een stilte in de kamer, en enkele minuten later komt Gene binnen. Omg hier ben je schat! Ik maakte mij enorm veel zorgen! hoor ik Gene zeggen, en hij geeft mij een kus. Dus klaar om te vertrekken!? hoor ik Karen zeggen, die enthousiast op staat. Ehm ja, ik ben er klaar voor! en ik sta voorzichtig op. ik rij! hoor ik Karen roepen, en Karen loopt weg. Gene ziet dat ik zenuwachtig ben, en hij geeft mij een kus, en zegt: Het komt echt goed Kristel! Zo eng is het niet! en ik ben er bij! en Karen ook.  Ja maar ik ben echt zenuwachtig! Ik weet niet wat ze allemaal gaan doen! en ik begin te huilen. Gene ziet het en trekt mij in een knuffel. Het komt echt goed lieverd! en ik begin schokkend te huilen. Sssttt stil maar! kom ! veeg je tranen weg! dan kunnen we gaan, hoor ik Gene zeggen. Ik knik, en ik en Gene komen los uit onze omhelzing, en ik veeg mijn tranen af, en Gene veegt mijn tranen ook weg. Ik adem diep in, en uit, en loop dan arm in arm samen met Gene naar de auto. Karen zit al klaar, en wij stappen in. Ik en Gene gaan samen achterin zitten, en Gene houdt mijn hand vast. Dat duurde echt lang! hoor ik Karen zeggen. Ik en Gene excuseren ons, en dan rijden we  naar het ziekenhuis. De hele weg ben ik zenuwachtig, en ik tril helemaal. Gene houdt mijn hand stevig vast, en kijkt af en toe mijn kant op, en ik naar de kant van hem, en af en toe geven wij elkaar een knuffel. Inmiddels komen wij aan bij het ziekenhuis, en wij stappen uit. De zenuwen zijn nu nog erger geworden! en naarmate ik dichter bij de ingang van het ziekenhuis kom, hoe zenuwachtiger ik wordt. Inmiddels lopen we het ziekenhuis binnen, en melden ons bij de balie. De balie medewerkster is heel vriendelijk, en ze vraagt of wij willen wachten. Wij knikken alle drie, en nemen dan plaats. We zitten al 10 minuten te wachten, en dan roept de zuster ons naar binnen. Wij lopen alle drie met de zuster mee, en komen dan aan in een kamertje, met een soort bed om op te liggen, en 3 stoelen, en een bureautje met een computer, en spullen erop, en een echo apparaat. Het lijkt een beetje op een tandarts kamertje, maar dat is het niet. Zo Kristel neem plaats op het bed, en ik knik, en neem plaats. Zo Kristel, dus jij bent hier om draagmoeder te worden. Ik knik instemmig. Ehm heb je toevallig gezondheids problemen Kristel? hoor ik de zuster vragen. mwah niet echt, ah ja alleen een hersenschudding, maar die is al bijna weg, zeg ik verlegen. Oké dat is goed, zegt de zuster. Die mijn gegevens in de computer zet. De zuster vraagt of mijn nummer en adres etc klopt, en ik zeg ja. De zuster heeft het in gevoerd, en draait zich dan weer naar mij. Oké goed Kristel. Ik ga jou onderzoeken. Het is niet heel spannend ofzo. Ik ga niks geks doen bij je. Ik wil alleen in je baarmoeder kijken, via het echoapparaat, of je nog een kindje zou kunnen krijgen, en of er geen consequenties aan over gehouden worden. Ik knik. Dus Kristel je mag gaan liggen, en je shirt omhoog doen. Ik doe wat de zuster zegt, en de zuster onderzoekt mijn buik. Dit is precies hetzelfde als bij Nanou en Lily, elke maand moest ik toen terug komen voor een echo, om te kijken hoe ze het deden als hun zelf, en in mijn lichaam, en dit is nu ongeveer hetzelfde. Alleen er zit nu niks in mijn buik. Dat zal anders niet kloppen. Oké Kristel. Ik heb alles bekeken, en ik moet zeggen, je kan nog zwanger raken van een kindje! dus je kan gewoon draagmoeder worden! Ik knik, en glimlach, en Karen zie ik tranen weg vegen door haar lach heen. De zuster maakt mijn buik schoon, en ik doe mijn shirt weer naar beneden, en ik kom weer overeind, en daar zit ik weer recht. Kristel weet je toevallig hoe het draagmoederschap te werk gaat? hoor ik de zuster vragen. Ja ik weet wel een beetje hoe het te werk gaat. Maar betere uitleg zal ook fijn zijn! zeg ik lachend, en de zuster lacht ook. De zuster legt alles uit, en inmiddels is het uitgelegd, en mogen wij weer gaan. We geven de zuster een hand, en bedanken haar, en lopen dan het kamertje uit. Zie je wel Schat! zo erg was het niet! of wel dan? vraagt Gene. Mwah viel mee, lach ik, en ik geef Gene een kus, en dan lopen we met zijn drieën het ziekenhuis uit, naar de auto.