Vemen an act of true friendship (VOLTOOID)

21.

~Kristel~
Lily is gewoon wakker! Er is niks met haar aan de hand, zoveel emoties vliegen er door mijn lichaam heen. Ik heb geen woorden die ik uit kan spreken, en ik zit alleen maar te huilen en te trillen. Toch besluit ik om Karen te vragen of ze me iets dichter bij Lily kan zetten, bij het bed. Dat doet Karen. Ja ik weet het, ik mag staan, maar dat risico ga ik niet nemen, straks wordt ik duizelig ofzo, en val ik boven op Lily, en dat wil ik niet laten gebeuren. Lily kijkt mij aan, aan haar ogen te zien is ze echt vermoeid, hoe komt dat toch? ze slaapt hartstikke goed, of toch niet? Ik wil met Lily spreken, en ik probeer woorden uit mijn keel te krijgen. Ja! het lukt! en ik begin te spreken met Lily. Dag Lily, hoe gaat het nu met je? Lily geeft zachtjes antwoord. Ik voel mij wel iets beter, hoor ik Lily vermoeid en zachtjes zeggen. Alleen heb ik een beetje hoofdpijn. Dat kan kloppen liefje, je bent geslagen op je hoofd door iemand, zeg ik zachtjes. door wie dan? hoor ik Lily vragen. door een ander kindje, zeg ik. Hoe heette dat kindje dan? hoor ik Lily vragen. dat weet ik niet liefje, zeg ik zacht. En Lily kijkt dan naar Karen. Weet jij hoe dat kindje heet? die mij geslagen heeft tante Karen? hoor ik Lily aan Karen vragen. Ik weet het ook niet liefje, hoor ik Karen tegen Lily zeggen. Oké, hoor ik Lily een beetje teleurgesteld zeggen. En Lily gaat weer liggen. Weet jij nog wie ik ben? vraag ik ongerust aan Lily. Ja, jij bent mijn mama toch? hoor ik Lily vragen. Ja dat klopt, en ik haal weer gerust adem. Ik was bang dat Lily mij vergeten was. Mama ik wil hier weg! het is niet meer leuk hier! wanneer mag ik weg? hoor ik Lily vragen, en ik zie een traan bij Lily over haar wang lopen. Ik wordt er ook emotioneel van, en er rolt nu een traan bij mij over mijn wang heen. Ik pak Lily's hand vast. Ik weet het nog niet liefje, wanneer je weg mag van hier, ga maar fijn dromen over mooie dingen. zeg ik met een zachte stem, en ik begin heel zachtjes alleen door jou te zingen voor Lily, En ik heb tegelijkertijd haar hand vast, en ik aai haar over haar hoofd heen. Enkele minuten later, slaapt Lily. Ik stop met het aaien over Lily haar hoofd, en ik geef een kus op haar hand, en voorhoofd, en dan laat ik haar hand los, en ik begin te huilen van trots, en verdriet. Ik huil van trots. Omdat ik enorm trots ben op mijn meisje, dat ze zo sterk is, en dat ze mijn mooie dochter is. Die ik 9 maanden lang gedragen heb, en op de wereld heb gezet, en op heb laten groeien tot een prachtige tiener, en ik huil van verdriet. Omdat ik niet wilde dat lily dit overkwam met haar hart. Karen ziet dat ik huil, en aait mij over mijn schouders heen, en geeft mij een knuffel. Zelfs Karen is aan het wenen, en wij moeten allebei lachen. Allèz Karen kom duw mij maar weer terug naar mijn ziekenhuis kamer, Karen begint mij te duwen en ik kijk nog even achterom naar Lily, Lily ligt heerlijk te slapen als een roosje, en ik glimlach en kijk dan weer vooruit. Als wij op mijn ziekenhuis kamer zijn, neem ik afscheid van Karen. Want die gaat weer op huis aan. Ik bedank Karen, en geef haar een dikke zoen, en een knuffel. Karen zegt mij gedag, en loopt dan weg. Ik pak mijn GSM, en ik kijk een beetje op instagram, maar er is niks op instagram te zien. En dan ga ik door mijn albums heen bladeren naar foto's, van Lily. Ik heb zoveel foto's, bij 1 foto krijg ik tranen in mijn ogen van trotsheid, maar ik glimlach ook. Ik ben zo trots op mezelf, dat ik 2x 9 maanden lang kindjes heb gedragen onder de K3 periode door, en ik tot het einde door ben blijven gaan, en dat ze allebei kern gezond op de wereld zijn gekomen, en dat ze nu twee prachtige tieners zijn geworden, en ik een schat van een man, en papa heb van mijn kindjes. Ja ik ben trots op mij zelf! trots op mijn man! en trots op mijn twee prachtige kerngezonde, mooie, en knappe dochters. Ik ben gewoon trots op mijn gezin! en ik klik de foto weg, leg mijn GSM weg, en ga dan liggen, en ik val dan met een gerust hart, en een big smile op mijn gezicht in slaap.