Vemen an act of true friendship (VOLTOOID)

37.

~Kristel~
Ik en Karen komen bij mij thuis aan, ik open de deur, en loop dan samen met Karen naar binnen. Ik veeg mijn voeten, en Karen doet het ook, en dan schop ik mijn schoenen uit, en loop naar binnen. Karen doet het zelfde, en loopt ook naar binnen. Karen wil je wat te drinken? vraag ik. Karen knikt. Wat wil je? vraag ik aan Karen. Doe maar een koffie, hoor ik Karen zeggen. Haha had ik wel verwacht, jij bent echt zo'n koffie leut, zeg ik lachend. Ja klopt! lacht Karen, Anders lig ik hier straks te slapen op de zetel, hoor ik Karen lachend zeggen. En ik lach ook, en loop dan naar de keuken om drinken in te schenken. Als het drinken ingeschonken is, loop ik naar de woonkamer, en zet het drinken op tafel. Alsjeblieft Karen, zeg ik. Danku Kristel! hoor ik Karen zeggen. En dan ga ik ook zitten op de zetel. Ik en Karen kletsen een beetje, tot dat Gene binnen komt lopen, met Nanou en Lily, en de boodschappen. Ik kijk op, en Gene kijkt mij ook aan, en dan hou ik mij stil. Ik voel de tranen omhoog komen, maar ik hou ze tegen. Niemand mag zien dat ik huil! althans Gene mag het niet zien, en Nanou en Lily ook niet. Karen mag het wel zien, ah ja die heeft mij ook net zien huilen in het park, en heeft mijn boekje gelezen. Althans de bladzijde van vandaag, wat mij dwars zit. Inmiddels is Gene bij ons komen zitten, het is een poos stil, en er wordt niks gezegd. tot dat Karen begint te praten tegen Gene over het draagmoederschap. Ik sta op. Ik wil deze verhalen niet horen, en ik excuseer mij naar iedereen, en loop dan weg. Karen en Gene kijken mij na, maar gaan dan weer verder in gesprek, en ik loop met tranen over mijn wangen weg. Ik kan Gene gewoon even niet onder ogen zien. Hij deed zo boos tegen mij, of naja boos. Hij maakt zich zorgen, wat logisch is. Wij hebben zoveel problemen meegemaakt met Lily's geboorte, en dat wilt hij gewoon niet nogmaals meemaken. en ik laat mij naar achter vallen op bed, en kijk naar het plafond, en ik denk aan allerlei dingen, en de herinneringen van de bevalling van Lily komen ook weer omhoog bij mij. Ik sta op, en loop naar de kast, waar alle baby foto boeken in staan van mij, Gene, Nanou, en Lily. Ik pak het boek van Lily, en ga op het bed zitten. Ik blader wat in het boek. Oppeens hoor ik de deurklink omlaag gaan van de slaapkamer. Ik schrik er van, en klap het boek dicht, en leg die onder de dekens neer, en ik doe net of ik niets gedaan heb, en dan zie ik Lily binnen lopen. Ik zucht van opluchting. Mama wat doe je hier? hoor ik Lily vragen. Ik leg het uit, maar waarom ben je zo verdrietig dan? Hoor ik Lily vragen. Ik leg het een beetje op een kinder manier uit, zodat Lily het begrijpt. Lily snapt het, en vraagt dan wat ik aan het doen ben. Ik zeg het tegen Lily, en haal dan haar baby boek tevoorschijn, en dan zijn ik en Lily samen in Lily's baby boek aan het kijken, en dan hoor ik de klink van de deur weer. Ik hou mijn adem in, als Gene dat is... maar gelukkig! Het is Karen, Hey Kristel! Dag Lily! Wat doen jullie? vraagt Karen. Ik kijk in Lily haar baby boek, zeg ik tegen Karen, oh leuk! Maar Kristel ik heb goed nieuws! hoor ik Karen enthousiast zeggen. En ik kijk op, en kijk naar Karen. Wat is het goede nieuws? Vraag ik. Ik heb met Gene gesproken net, zegt Karen. Ja? Heeft die nog wat gezegd? Vraag ik. Ehm ja ik heb met hem overleg gehad en het erover gehad dat ik een tweede kindje wil, maar niet durf vanwege mijn mjah leeftijd, en dat jij jonger bent dan ik, dat jij mij kan helpen met een tweede kindje! Zegt Karen. Ja dus, Gene wilt het liever niet, zeg ik irriterend. Nee dat wist ik al, maar door veel gepraat te hebben met Gene, mag het nu dus wel! Zegt Karen enthousiast. Echt waar!? Meen je die!? Vraag ik. Ja het mag! Gene gaat ermee akkoord! Roept Karen. Omg Yess, en ik en Karen vliegen elkaar om de nek, en we huilen beide. En dan naar lang geknuffeld te hebben, ren ik naar beneden, naar Gene, en Karen volgt. Ik gooi de deur iets te hard open, zodat het ergens tegen aan knalt, oeps. En ik zie Gene zitten en ren op hem af. Schat! je bent echt lief! Ik hou van u! En ik vlieg Gene in de armen, en begin te huilen. Sssttt Kristel, hoor ik Gene zeggen. En hij wrijft mij door mijn haren, en over mijn rug heen, ik wordt wat kalmer, en doe een stap terug, Gene heeft mij nog steeds vast, en hij glimlacht surprise schat! Fluisterd Gene. En ik glimlach, en geef hem weer een knuffel, en een zoen. Maar op een paar voorwaarden mag je het doen. Ik wil mee naar die onderzoekjes, en als het gaat gebeuren, dat je zwanger gaat raken, en ik wil bij de bevalling zijn, en ik wil dat je eerst helemaal beter bent, voordat je het laat gebeuren. Oké Kristel? hoor ik Gene zeggen. Ik huil nog steeds, ja is goed, dat is dan afgesproken, zeg ik tegen Gene. Nou dat is dan mooi zo, en nu je tranen weg vegen, en weer de vrolijke Kristel zijn! Oké? Hoor ik Gene zeggen. Ik knik, en lach, en ik veeg dan mijn tranen weg, is het nu goed zo Kristel? Hoor ik Gene vragen. Ik knik, en geef dan een dikke knuffel aan Gene. Ik hou van u, fluister ik. Gene knikt, ik hou ook van u, en Gene kust en knuffelt mij nog steviger, en dan komen Karen, Nanou, en Lily ook erbij en geven wij een hele dikke groepsknuffel aan elkaar.