Siyah Kutup Yıldızı

1. Hadi Hapishaneden Adam Kaçıralım

    Merhaba! Çok kısa bir ara oldu değil mi? Altı üstü yirmi iki güncük. ^-^

    Birleşme serisinin ikinci kitabıyla karşınızdayım. Açıkçası bu kitaptan ilkine göre çok daha fazla ümitliyim. Olaylar daha aksiyonlu ve bir sürü yeni karakter var. (Tabi ki de hepsi birbirinden çatlak. Beni bilirsiniz. Karakterleri çatlak yapmadan duramıyorum.) Umarım kitap boyunca siz de benim gibi düşünürsünüz. :)

    Diğer kitaba yaptığınız tüm o güzel yorumlar için teşekkür ederim. Hepsi birbirinden güzeldi ve okurken çok keyif aldım. Sizinle sohbet edip iletişime geçmek o kadar hoşuma gidiyor ki. Lütfen bu bölüme de yorum yapın. Düşüncelerinizi belirtin. Ne olursa. Hiçbir şekilde alınmam veya kızmam. O yüzden rahat olabilirsiniz. :) 

    Kitabın tanıtımı için üzgünüm. İstediğim kadar dikkat çekici veya güzel olmadı. En kısa zamanda değiştirmeye çalışacağım. Multimedya'da ikinci kitabın tanıtım videosu var. Eğer açılmazsa diye yorumlara da link bırakacağım. Bu hikayeyi açıp da birinci kitabı okumamış olanlar için buraya da birinci kitabın tanıtım videosunu koyuyorum. 

   İyi okumalar. Umarım beğenirsiniz. :)

ÖNEMLİ NOT: Kitapta belirli şeylerde değişiklik yaptım. GAÖ ve UAÖ açık sebeplerden ötürü GAO VE UAO olarak değiştirildi. Alyssa'nın yaşı ise 16 olarak değiştirildi.

"Acıyı bir süreliğine uyuşturmak, sonunda onu hissettiğinde daha büyük acı çekmene yol açar."               - Albus Dumbledore

-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

Sally

"İçerideyim." 

    Dikkat çekmeyecek bir şekilde yakama tutturduğum minyatür mikrofona doğru  fısıldayıp üniformamı düzelttim. Yanımdan geçen başka bir görevli beni tanımasa da başıyla selam verince ona aynı şekilde karşılık verdim. Dikkat çekmemek için oldukça sıradan davranmam gerekiyordu. Muhtemelen beni, bayıltıp kıyafetini çaldığım güvenlik şefinin yerine gelen biri sanmıştı. Ki bu da işime gelirdi. Benimle konuşmaları şu an çok riskliydi.

"Tamam. Sağdaki binaya yönel. İkinci kat, 239 numaralı kapı." Kulağımdaki gizli kulaklıktan gelen Kevin'ın sesi bana ne yapacağımı anlatırken önümdeki gri  taşlı yolu takip ettim ve avlunun sağ tarafındaki binaya doğru adımlarımı yönelttim. 

    Avluda güvenlik görevlilerinden başka kimse yoktu. Kare şeklinde yerleştirilmiş krem rengi dört binanın arasında kalan yeşil avluda aralıklı olarak bekleyen eli silahlı adamlar beni pek de rahatlatmıyordu açıkçası. Ama beni yeni gelen bir güvenlik şefi sanıyorlardı. Bu yüzden aralarından geçip giderken hiçbiri yadırgamamış, beni tanımasalar da selam vermişlerdi. Binaların oluşturduğu karenin sağ çaprazında kalan spor salonunun ve basketbol sahasının yanından geçerken nöbet tutan iki kişinin selamına karşılık verdim. Ayaklarım hala gri taş yolda ilerliyor ve titremeden duruyordu ancak yeşil çimlerin üzene basıp koşarak kaçmamak için kendimi sıkmam gerekiyordu. 

    Neden bugün sıra bendeydi ki?

    Kılık değiştirerek girmeyi başardığım bina Şili, Santiago'daki San Miguel hapishanesiydi. Başkentin San Miguel Metropolitan bölgesine inşa edilmiş olan bu hapishane, çevresini saran elektrikli tellerle ve yarım metre kalınlığındaki, iki tarafı çelikle desteklenmiş duvarlarıyla girilmesi neredeyse imkansız bir yerdi. Tabi kapıdan girmediğiniz sürece. Kare şeklindeki hapishanedeki stratejik noktalara on dört metre  yüksekliğinde, sekiz adet zırhlı gözetleme kulesi yerleştirilmişti. Binaların çevresinde nöbet tutan görevli sayısı kırk dörttü. Araba giriş çıkışları ve her ziyaretçi sıkı bir şekilde kontrol ediliyordu. İçeri bozuk para bile sokamayan ziyaretçilerin aksine biz çeşitli silahlar sokmayı başarmıştık ve bu gece çok daha büyük bir şey çıkaracaktık.