Siyah Kutup Yıldızı

5. Kahküllü Erkeklere Asla Güvenme

Merhaba! Epey uzun bir aranın ardından sonunda yeni bölümü yazdım. Bu aradan dolayı özür dilerim. Bir hafta önceye kadar yapmam gereken 600 civarı soru ve bir Picasso tablosu vardı. Sonra da hastalandım. Gittikçe kötüleşti ve en son okulda bayılacak duruma geldiğimde doktora gittim. Bu sefer de onun verdiği ilaçların yan etkileriyle uğraşıyorum. Çok fena uyku yapıyorlar bu yüzden de bölümün yarısını rüyada gibi yazdığım gerçeği de var. Umarım beni affedersiniz. Aslında bugüne yetişeceğini düşünmüyordum. Zaten fark edeceksiniz ki son kısım baya aceleye geldi. Başlar iyi olsa bile sonlar iyice saptı. Bunun için çok ama çok üzgünüm. Fırsat bulduğumda düzenleyeceğim orayı.

Bölüme bazı gifler koydum. Yeni katılan karakterlerin temsili yüzleri. Bunu yapsam mı bilemedim açıkçası. Aslında hiç koymayıp onları sizin hayal gücünüze bırakacaktım. Sonra dedim ki belki koymamı isterler. O yüzden bu bölüme koydum. Ve şimdi soruyorum. Diğer bölümlerde de yeni katılan karakterlerin giflerini koymamı ister misiniz yoksa size mi bırakayım onları hayal etmeyi. Buraya yazın cevabınızı lütfen. :)

Bu kısım baya önemli benim için. Okursanız sevinirim. Bildiğiniz gibi bir İnstagram hesabımız var artık fakat ben orada paylaşacak doğru düzgün şey bulamıyorum. Replik paylaşırım diye düşünsem de kendi yazdığım hiçbir şeyi beğenmediğim için sizin seçmenizi isteyeceğim. Bu paragrafa yorum olarak kitaptaki sevdiğiniz bölümleri, replikleri yazarsanız çok minnettar olurum. Veya 'İnstragram'da şunu paylaşmalısın' dediğiniz bir şey, bir fikriniz varsa onu da söylerseniz harika olur. Şimdiden çok teşekkür ederim. İnanın ki bu benim için önemli.

Çok monoton olacak ama lütfen yorum yapın. Yorumlardaki düşüş sayısı öyle böyle değil. Bir an yüzlerdeyken şimdi otuzlara düştü ve bu gerçekten çok motivasyon azaltıcı bir şey. Kendimi sorgulamaya başladım ki ben zaten kendi yazdıklarımı seven biri değilim. Bu yüzden her şeyi batırma ihtimalim çok fazla. Lütfen ama lütfen eleştirin. Yorum yapın. Bir kelime bile olsa. İçinizde yazar olanlar varsa onlar muhtemelen biliyordur gelen tek bir yorumun bile kıymetini. Anlatılamaz bir değer bu. :)

Multimedya'da Dylan var. Umarım bölümü beğenirsiniz. İyi okumalar. Hepinizi seviyorum. :*

Dizlerimin üzerinde yaşamaktansa, ayakta ölmeyi tercih ederim. - Che Guevara

-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

Dylan

Uyandığımda ilk hissettiğim şey boşluk oldu.

Gözlerimi açamıyor, vücudumdaki uyuşukluğu dindiremiyordum. Beynim o kadar boştu ki gerçek anlamda hiçbir şey düşünemiyordum. Düşünmeden duramayan insanoğlu için uzun bir süre böyle kaldım. Ama sonunda beynim biraz da olsa çalışmaya başladığında neler olduğunu yavaş yavaş idrak edebilmeye başladım.

Kaslarım o kadar uyuşmuştu ki yattığım yerin soğuk ya da sıcak olduğunu bile hissedemiyordum. Sadece altımda bir zemin olduğunu biliyordum. Yumuşak, rahat bir zemin. Bir yatak belki? Herhangi bir yerimi kıpırdatmaya çalıştıysam da bu konuda başarısız oldum. Henüz kıpırdayabilecek kadar hissetmiyordum vücudumu. Sadece düşüncelerim ve gözlerimi açamadığımdan dolayı oluşan karanlık vardı. Ben... Neden bu haldeydim? Ne olmuştu bana?

En sonunda görüntüler önce bulanık, sonra net bir şekilde aklımda belirdiler. Kevin'ın oynadığı sis bombasının patlaması, etrafa yaydığı gaz, beynimin düşünmeyi bırakması ve burnumdan ve aklımdan silinmeyecek olan o koku. O iğrenç, beyin bulandırıcı ilaç kokusu... Neler olduğunu hatırlıyordum. Hepimizin yere düşüşünü ve hareket kabileyetimizi kaybetmemizi çok net hatırlıyordum artık.