Siyah Kutup Yıldızı

7. Kazanmak İçin Pes Etmek

   Merhaba! Bir yeni bölümle daha karşınızdayım. Aslında bugün yazıp yayınlamayacaktım fakat hafta içi diğer günlerim tamamen dolu ve sizi bekletmek de istemedim hafta sonuna kadar. Yine 8000 küsür kelimelik bir bölümle karşınızdayım. Umarım güzeldir. Bu bölümü yazarken ruh halim çok inişli çıkışlıydı. Bir ara ağlıyor, bir ara kahkaha atıyordum ve açıkçası bunların bölümle hiç ilgisi yoktu. Sanırım deliriyorum... Zaten siz de bölümdeki garip havayı fark edersiniz büyük ihtimalle. 

    Geçen bölümdeki oylarınız için çok teşekkürler ve yorum yapanlara da yazdıkları harika ve geri dönüp dönüp okuduğum düşünceleri için teşekkürler. O kadar harikasınız ki. Ama maalesef yorum çok çok az. İlk bölümde 120 gibi bir yorum sayısı varken birden 50-40'a düştü bu yorum sayısı. Nedenini bilmiyorum ve delireceğim belki de bu yüzden. Lütfen düşüncelerinizi belirtin. Çünkü dediğim gibi bir bölüm yazmak haftalarımı alıyor ve bölümler genellikle uzun oluyor. Kitabın her şeyi planlı. Bölümler, olaylar, karakterler... Ama o kadar isteksiz oluyorum ki bazen iki saati duvara bakarak geçiriyorum. Belki de bu yüzden her yazar gibi emeğimin karşılığını almak istiyorum. Size ve düşüncelerinize o kadar önem veriyorum ki. Lütfen yorum yapın, eleştirin. En saçma paragrafa bile olsa düşüncelerinizi belirtin. Ne bileyim. Gülen surat bile kabulümdür. ^-^ Neyse. Umarım burayı okumadan geçmez ve isteklerimi boşa çıkarmazsınız. 

    Her neyse. İyi okumalar. Multimedyada Sally var. :)

"Gitmeden önce düşün; çünkü döndüğünde bulduğunla, giderken bıraktığın asla aynı olmayacak."    - Louis Aragon

*-*-*-*-*-*-*-*-*

Sally

"Adı Rita. Rita Signum. Benden beş yaş büyük. Şu an Taquara'da yaşıyor." Çaprazımda oturan çocuk boğazını temizleyip konuşmasını sürdürürken ona bakamadığım için kendimden utanıyordum. "Doktor Signum'la araları, benim ve babamın aksine, hiçbir zaman kötü olmadı. Aksine birbirlerini severlerdi. Ama Rita onun yaptığı işlerin içinde olmak istemedi. Kimseyi öldürmek, katletmek istemedi. Dinine bağlı bir Katoliktir. İnsan öldürmekten, yaralamaktan hep uzak durdu. Birkaç yıl önce de gitmeye karar verdi. Brezilya'ya gelip kendine yeni bir hayat düzeni kurdu. Bildiğim kadarıyla şu an ilizyonistler için çeşitli malzemeler satan bir dükkanda çalışıyor. Onunla ayda iki kez falan telefonla görüşürdük. O kadar fazla samimiyetimiz olmasa da tanırım onu. Muhtemelen olayları açıkladığımızda bize yardım etmeyi kabul edecektir. Tabi etmeme ihtimali de var. Hem de baya çok." Yüzünü görmesem bile çatalıyla tabağındaki sosisleri delik içinde bıraktığını biliyordum. Bundan her ne kadar nefret etsem de, onun eski alışkanlıklarını çok net hatırlayabiliyordum. 

"Eğer kabul etmezse ne yapacağız peki?" Yanımda oturup sessiz bir şekilde bitki çayını içen Parker konuşmaya katılmak için ağzını açtı sonunda. Alışılmadık derecede sessizdi sabahtan beri. Her ne kadar onun konuşmaması bana huzur veriyor olsa da ağzını hiç kapatmayan birinin birden böyle sessizleşmesi insanı ürkütüyordu. Belki de hastalanmıştı. "Bence eğer konuşmazsa palyaço kiralayıp onu kaçırttırabiliriz. Bir korku evine kapatıp dışarı çıkmasını bekleriz. Ama o kadar korkar ki hiçbir zaman dışarı çıkamaz. Ta ki bize babasının yerini söyleyinceye kadar." Pardon, bir şeyi yokmuş.

"Hayatımda duyduğum en yaratıcı ve saçma fikirdi." Jack ve Alyssa'nın ortasına yerleşmiş olan Kevin ağzındakileri yuttuktan sonra parmağını şıklatıp gururla gülümseyen kızı gösterdi. "Hadi bunu yapalım." 

"Kimse kimseyi kaçırmayacak." Jack gözlerini devirip bakışlarını tabağından ayırmadı. Bu sırada ona uzun zamandır ilk kez baktığımı hissediyor gibiydim. Ondaki küçük değişikliklerin farkına yeni varmaya başlamıştım.