*Askıda. Devam edilir mi emin değilim.*
- Birleşme Serisi İkinci Kitap -
- İlk kitabı okumadan buna başlamayınız lütfen.
"İnsanlar hükümetlerden değil, hükümetler insanlardan korkmalıdır." - V For Vendetta
Bazen bittiğini düşündüğünüz and...
Hey selam! Bu sefer bunları bölüm başında değil de ayrı bir duyuru yaparak söylemek istedim. Gerçekten her şeyi açıklamak ve bir konuda konuşmak istiyorum. Kitabın başından beri anlamadığım bir konuyu burada sakince masaya yatırıp sizinle konuşacağım anlayacağınız.
İlk kitabın başından beri yorumlar iyi bir seviyede değildi zaten. İnsan bir zaman sonra buna alışabiliyor. Ama o zaman da - tıpkı şimdi ki gibi - oy sayısı ve yorum sayısı arasındaki bu dev uçurumu anlayamıyordum. Oy verip yorum yapmayan çok fazla kişi vardı, aynı şimdiki gibi. Bunun nedenini çok düşündüm ve sonunda sebebini buldum.
Gerçekten ilk kitabı berbat yazmışım. Özellikle ilk on beş - hayır hayır, yirmi bölüm rüyalarıma girecek derecede. Bu yüzden de okuyucuların neden kaçtığını anlamış oldum. Ve yazımımı çok çok daha fazla dikkat etmeye başladım. Wattpad'deki ve internetteki yazarlara yardımcı olmak adına yazılan kitapların neredeyse hepsini okudum ve yeterli görmeyip İngilizce'leri de okumaya başladım. Ki bunların gerçekten çok yardımı oldu. Konuyu ilginç kılmak için araya serpiştirebileceğim küçük olaylar düşündüm ve hepsini yakında uygulamaya koyacağım. İkinci kitapta, yakında göreceğiniz bir sürü birbirinden farklı karakter yarattım ve hepsini beynimdeki tahtlarına tek tek oturttum.
Ama hala bir şeyler yanlış gidiyor.
Nasıl bildiğimi sormayın. Sadece hissediyorum. Eğer Efsane Beşli'yi izlediyseniz oradaki Noel Baba'nın ne dediğini biliyorsunuzdur. "Hissedebiliyorum! Göbeğimde!" Ben de onun gibi midemde hissediyorum sanırım bunu. Tamam, pek de açıklayıcı biri değilim ve hayal dünyamda yaşıyorum... Bunu sık duyuyorum son zamanlarda. ^-^
Artık öyle bir duruma geldim ki bölüm yazmak istemiyor canım. Normalde hep kafamda dönüp duran karakterlerimin sesleri çıkmaz oldular. Daha az hayal etmiyorum. Onlar hakkında daha az hayal ediyorum ve bu benim canımı çok sıkıyor. Çünkü kendi vücudumda ve zihnimde sevdiğim tek iyi yanım hayalgücümün çok güçlü olması. Onun solup gitmesi beni çok korkutuyor. Elimde kalacak en son şey o olacak çünkü. Bunu düşünmüyorum, biliyorum. Eh, dünyayı narların yönetmesi gerektiğini savunan birinin çok sevilmesini bekleyemeyiz zaten değil mi? Eninde sonunda her şey biter.
Bir dakika, konudan çok saptım. Bunu yazış amacımı da unuttum. Gidip duyurunun başını okusam iyi olacak.
Heh, hatırladım. O zaman asıl konuya geri döneyim değil mi? Kendi kendime sohbet etmem pek sağlıklı olmayacak sanırım. En son böyle bir şey yaptığımda ciddi bir kavga çıkmıştı. Hatta kendime vurmak üzereydim.
Sanırım yavaş yavaş deliriyorum...
Yorumlar zaman geçtikçe arttı ama birden yine düştü. Siz görülen yorum sayısına bakmayın. Onların yarısından çoğu benim cevaplarım. Bu moralimi gittikçe bozmaya ve motivasyonumu düşürmeye başladı. Sizinle bunu biraz biraz konuştum ve dikkate alan okurlarım oldu. Onlara gerçekten çok teşekkür ederim. Beni ne kadar mutlu ettiğinizi tahmin bile edemezsiniz. Ayrıca bana özelden mesaj atıip harika teklifler yapan, iltifatlar eden ve eleştiriler yapan kişiler de oldu. Onlara da o kadar minnettarım ki. Bu duyuruyu da biraz bu yüzden yaptım. Size teşekkürlerimi sunmak için.
Tüm okurlarım, siz çok tatlısınız ve sizi ne kadar sevdiğimi tahmin edemezsiniz.
Konudan yine sapıyorum. Ihım ıhım...
Peki, tüm bu düşüncelerim, isteksizliğim ve kendime olmayan güvenimin beni yazmaktan uzaklaştırmasına izin verdim mi, verecek miyim?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Tabi ki de asla.
Bu yüzden de kendi kendime düşünüp bir karara vardım. Bana şikayetçi olduğunuz, yetersiz gördüğünüz ve olmasını istediğiniz her şeyi söyleyin lütfen. Tam bu bölüme yorum olarak atın, özelden mesaj atın. Fark etmez. Kendimi geliştirmem gerektiğinin farkındayım ama tarafsız ve dürüst bir eleştiri olmadan bunu yapamam. Lütfen şu ana kadar olan tüm bölümleri aklınızdan geçirin ve tam buraya düşüncelerinizi yazın. Nerelerde yanlış yaptığımı söyleyin. Lütfen bu küçük isteğimi görmezden gelmeyin ve ne söylemek istiyorsanız söyleyin.
Duyuruyu yazmamdaki asıl amaç da bu. Sizinle kendi hatalarım konusunda biraz sohbet etmek istiyorum. Lütfen benimle bunu yapın. İsterseniz başka şeylerden de konuşabiliriz tabi. Bu size kalmış. ^-^
Buraya kadar okuduğunuz için çok teşekkür ederim. Ben bile kendime bazen sabredemiyorum da. :) Neyse sizin kafanızı bu kadar ağrıttığım için bir özür hediyesi ve şimdiye kadar olan tüm desteğiniz için de çok küçük bir hediye vereyim dedim. Yeni bölümden üç tane replik seçip paylaşmaya karar verdim. Tıpkı dediğim gibi, küçük bir fragman. Tabi bu bir hediye için yetersiz ama.
Neyse. Yeni bölümü yazmaya daha yeni başladım bu isteksizliğim yüzünden. Umarım yakında biter. Replikleri bırakıp uçarak kaçıyorum şimdi. Bir dahaki bölümde görüşürüz. :)
"Lütfen bana hapishanelerden adam kaçırıp onları geri bırakan, Şili polisini peşine takan ve akşam haberlerine çıkıp sinir krizi geçirmeme neden olan aptalların siz olmadığını söyleyin."
"Bilirsin yalan söylemekte iyiyimdir ama bu kadarını yapabileceğimi sanmıyorum."
*****
"Üzgünüm ama kimim demiştiniz?"
"Madam Fae Petit. Ve eğer oturup beni dinleme nezaketi gösterirseniz sizinle iş konuşmak istiyorum."
*****
"Babamı yeterince tanımıyorum ama yeterince tanıyan birini, tanıyan birini tanıyorum."
"Bir dakika, sanırım cümlenin içinde bir yerlerde kayboldum."
