Bu Nasıl Dadı (Tamamlandı)

Bölüm 4 - Benim adım Selim

"Şunu da saralıım." dedi Leyla, göğüs kısmımı saklamak için büyük bir bandaj yumağını gövdeme dolayarak.

"Hah, bir mumyalanmamıştım sayende o da oldu." dedim Leyla'ya kötü bakışlar atarak.

"Ne yapalım istersin kuzum?" dedi Leyla iğneleyen bir bakışla. Bu fazlalıkları kapatmayalım da daha ilk adımdan anlaşılsın mı kadın olduğun?"

"Peki peki." dedim dudak bükerek. "Neyse ki çok sıkı değil, yoksa fenalık geçirir insan bunun içinde."

"Merak etme sen, elimden geldiğince bol sardım." dedi Leyla, gömleğimi uzatırken. "Haydi, giyinirken bir yandan da sana öğrettiklerimi hatırlayarak bir ses provası yap bakalım."

Boğazımı temizledim. "Ne diyeyim?"

"Dur, ben sana mülakattaymışsın gibi soru sorayım sen de cevap ver. Daha önce hiç çocuk baktınız mı?"

"İş anlamında bir deneyimim yok." dedim sesimi elimden geldiğince kalınlaştırmaya çalışarak. Ardından beğenmeyip başka bir tonla ekledim. "Fakat daha önce birçok defa akraba çocuklarına baktığım oldu." Durdum. "Nasıl oldu? İnandırıcı mı?"

"Süpersin." dedi Leyla yüzünde güller açarak. "İkincisi daha iyi oldu. Unutma, eğer işi alırsan bu ses tonunu devamlı kullanmak zorunda kalacaksın o yüzden gırtlağını çok zorlamayacak bir ton bul ve onda kal."

"Peki." dedim Leyla'nın uzattığı ceketten kolumu sokarak. Ardından üzerime çöken gerçeklikle titrek bir nefes bıraktım. "Leyla- Yalvarırım vazgeçelim. Kesin anlayacaklar. Ne ben Müthiş Dadı Müthiş Baba'daki Robin Williams'ım ne de benim hayatım Hollywood filmi. Rol kesme yeteneğim yok bir defa."

"Çek şu elini." Dedi Leyla, kaşlarını çatıp şimdi de gri kravatımla oynayan elime vurarak. "Üstünle başınla uğraşıp durma, her şey çok güzel.

"Sen beni dinliyor musun?"

"Dinliyorum." Dedi Leyla, beni baştan ayağa süzerken. "Ama saçmaladığın için cevap vermiyorum."

"Ben ciddiyim ama!" Dedim, isyan ederek. "Leyla, ben çok korkuyorum. Kesin heyecanlanıp her şeyi berbat edeceğim."

Duydukları üzerine Leyla beni incelemeyi bırakarak uzanıp ellerimi tuttu.

"Bak-" dedi, gözlerimin içine bakarak. "Bu işi başarmak zorundasın Selin- ki ben başaracağına can-ı gönülden inanıyorum- çünkü bir daha uzunca bir süre bunun gibi hem maaşı yüksek hem de bedava kalacak yer veren başka bir iş bulamazsın. Anladın mı canımın için?"

Omuzlarım düştü. "Biliyorum." Dedim, dudağımı sarkıtarak.

"Ama çok korkuyorum."

"Korkma. Sakın paniğe kapılma. Ne öğretmiştim sana; heyecanlandığını hissettiğin zaman-"

"İçimden ona kadar sayacağım."

"Aynen. Aferin."

........................................................

İçimi çektim. Başımı çevirdiğimde aynadan bana bakan yüz bir yabancınındı. Bu konuda Leyla'nın hakkını vermem lazımdı, öyle bir maske hazırlamıştı ki ben bile kendimi tanıyamıyordum. Makyajla uğraşmamam için böyle bir çözüm bulmuştu. Tek yapmam gereken maskeyi dikkatlice takıp çıkartmaktı. Gözüm dudağımın üstünde sallanan, bıyık denen yabancı cisme takıldığında kaşlarımı çattım.

"Leyla- Bu bıyık biraz fazla değil mi? Sanki bir yapay duruyor gibi."

Leyla başımı kendine doğru çevirip işaret parmağı dudağında, eleştirel bir gözle bir süre beni inceledikten sonra,