Bu Nasıl Dadı (Tamamlandı)

Bölüm 8 - Amelya

Letafet kalfanın beni hayat hikâyemle ilgili daha fazla sıkıştırmasından çok şükür ki, uyanan Amelya tarafından kurtarılmıştım. Yaşlı kadının peşi sıra merdivenleri tırmanırken az sonra küçük kızı ilk defa görecek olmanın heyecanı vardı içimde. Acaba beni sevecek, kabul edecek miydi? İyi anlaşacak mıydık? Daha da önemlisi Doğan Bey'i büyütmüş Letafet kalfanın bile afacan diye tabir ettiği bir çocukla başa çıkabilecek miydim?

Amelya'nın ağlayan sesi kulaklarımıza ulaştığında Letafet kalfa adımlarını yaşlı bedeninin elverdiği sürece hızlandırarak,

"Geliyorum yavrum! Geliyorum Amelya'm!" Diye bağırdı yukarıya doğru.

Küçük kızın çığlıkları bunun üzerine artarken neyse ki merdivenlerin sonuna ulaşmıştık. Letafet kalfa, soldan ikinci kapıyı açıp içeri girdiğinde hızlı adımlarla onu takip ettim. Yaşlı kadın telaşla, şimdi kapıdan girdiğimizi gördüğünde yatağında dikilip feryat etmeye başlayan ve kollarını ona doğru açan Amelya'ya koştu.

"Anne! Anne!"

"Geldim kuzum." Dedi Letafet kalfa yatağa oturup çocuğu şefkatle bağrına basarak.

"Geldim yavrum."

Karşımdaki manzarayı uzunca bir süre içim acıyarak izledim. Zavallı yavru, Letafet kalfaya sarılıp Anne diye bağırıyordu, ağlamaktan melek yüzü kıpkırmızı olmuştu. Bu yaştaki bir çocuğun asla geri gelmeyecek annesi için ağlaması ne kadar feci bir durumdu.

Sonunda ağlaması dinmeye başladığında Amelya, Letafet kalfanın boynundaki sıkı tutuşunu kesinlikle bırakmadan hıçkırıkları arasında elverdiğince konuştu.

"Let-" Hıçkırık. "Teyze." İç çekiş. "Canavay vaardı. Annem-" Hıçkırık. "Gelmediii."

Yaşlı kadının hüzün dolu bakışları bunun üzerine benimkilerle buluştuğunda içimi çekip üzgün bir yüzle başımı iki yana salladım.

"Tamam kuzum, geçti." Dedi Letafet kalfa, Amelya'nın iki yandan atkuyruğu yapılmış, uzun, turuncuya çalan sarı saçlarını okşayarak.

Küçük kız, bir süre sonra başını Letafet kalfanın güvende hissettiği boynundan kaldırdığında odada sonunda yabancı birinin varlığını fark etmiş olarak bana döndü. Maviş gözler beni ürkek bir ceylan gibi, temkin ve merakla inceledikten sonra Letafet kalfaya döndü.

"Let teyze-" dedi, tombul parmaklarıyla beni işaret ederek. "Bu abi kiiim?"

Letafet kalfa küçük kızın minik parmağını avuçları arasına alıp usulca indirdi.

"Kuzum- Ben sana parmakla göstermek çok ayıp demedim mi kaç defa?"

"Özüy dilerim."

"Aferin benim kızıma." Dedi Letafet kalfa gülümseyerek. "Bu abi-"

"Amelya'cım-" diye atıldım, Letafet kalfaya bana bırakın bakışı atarak. Zira Letafet kalfanın beni bakıcı olarak tanıtmasını, küçük kızın en başından bana önyargıyla yaklaşmasını istemiyordum.

"Ben seninle oynamaya geldim."

Boncuk gözler merakla dolarken Amelya'dan yalnızca küçük çocuklara has dürüst bir soru geldi.

"Nedeen?"

"Çünküü-" dedim, yere çömelip Amelya'nın göz hizasına gelerek. "Benimle oynayacak hiç arkadaşım yok. Canım da çok sıkıldı. Baban, Amelya seninle seve seve oynar deyince ben de seninle tanışmaya geldim. Benim arkadaşım olur musun?"