Bu Nasıl Dadı (Tamamlandı)

Bölüm 31 - İntikam Zamanı

O şekilde yere kapanmış titreyerek, yüreğimiz ağzımızda ne kadar beklemiştik bilmiyorum ama sonunda kan donduran sesler kesilmiş az sonra da koruma üzerimden çekilmişti. O an cehennemi gördüğümü düşündüm. Havadaki yadsınamaz barut kokusuna bahçenin ardından gökyüzüne doğru yükselen bir sis bulutu eşlik ediyordu. Koca bir karakarga sürüsünü andıran bir alay adam öteye beriye koşturuyor, delirmiş gibi ifadelerle bağırarak yanımızdan geçiyorlardı. Ne konuştuklarını tam olarak seçemiyordum çünkü kulaklarım feci şekilde uğulduyordu. Açılmalarını sağlamak istercesine başımı iki yana nafile bir şekilde salladım.

Neler oluyordu anlayamıyordum. Kafam komple kapanmış gibiydi. Kucağımdaki hala için için ağlamakta ve titremekte olan küçüğü kaldırarak sarmaladım. Hemen kollarını boynuma dolamış ve yüzünü gömmüştü. Ayağa kalkmaya çekiniyordum. Hem bacaklarıma güvenemediğim için hem de saldırının geri dönmesi ihtimaline karşı. Sahi, saldırı olmuştu değil mi? Beynim bunu daha yeni yeni idrak etmeye başlarken tepemizde dikilen ve bir oraya bir buraya dönerek etrafı kolaçan eden korumaya baktım.

"Neler oldu?" diye sordum, muhtemelen bağırarak. Kulaklarım hala tam olarak açılmamıştı.

Sorum üzerine koruma, bir an için sanki orada olduğumuzu unutmuş gibi yüzüme baktıktan sonra beni iki kolumdan tutarak ayağa kaldırırken başını iki yana salladı.

"Bir şey yok. Sizi eve götüreyim."

Adamın yüzüne dalga mı geçiyorsun, nasıl bir şey yok? bakışı attım fakat muhtemelen üstelesem de bir şey koparamayacağımı düşünerek sustum ve Amelya kucağımda, korumayı takip ettim.

Evin ön tarafına yaklaştıkça barutun geniz yakan kokusu ve havayı dolduran o garip duman artmıştı. Olayların başladığı yer belli ki burasıydı. Korumalar hala etrafımızda koşuşturmaya devam ederken hızlı adımlarla kapının önüne geldiğimizde, bir koruma canhıraş bir edayla bağırarak evden dışarıya çıkmaya çalışan Letafet kalfayı zapt etmeye çalışıyordu. Yaşlı kadının beti benzi atmıştı. Bizi görünce tıkanır gibi bir ses çıkartarak arkası bize dönük olan korumaya,

"Çekil." Diyebildi güç bela.

Genç adam bizi görünce panikle kenara çekildiğinde Letafet kalfa Amelya'yla ikimizi sıkıca kucaklamıştı. Yaşlı kadın tarafından karga tulumba evin içine sürüklenmeden önce kapıdaki korumanın bize eşlik edeni azarladığı ve bizi eve neden arka kapıdan sokmadığını sorduğu çalınmıştı kulağıma.

.......................................................

Kucağımda kavuşturduğum ellerimin arasındaki sıcak kupayı sanki bana teselli vermesini umarmış gibi karnıma daha bir bastırarak bakışlarımı çaprazda, koltuğun kenarına doğru yaslanmış ve eli her zamankinden daha da buruşuk görünen alnına dayanmış bir şekilde oturan kalfaya çevirdim. Eli yüzüne siper olduğu için ifadesini seçemiyordum fakat sinirlerinin fevkalade bozulmuş olduğu arada sırada nefesinin altından kızgın bir sesle bir şeyler mırıldanmasından belliydi.

Sarsılmış bir yüzle merdivenlerin başında görünen Pierre hızlı adımlarla gelerek Letafet kalfaya elindeki suyu uzattığı sırada evin giriş kapısı sanki menteşelerinden kopacakmış gibi bir gürültüyle savrularak açıldı. Koltukta, hemen yanımda sızmış olan Amelya mızırdanarak uyandı ve gözlerini ovuşturarak yüzüme baktı.

Doğan Bey, daha önce hiç görmediğim ve uzunca bir süre de görmek istemeyeceğim vahşi bir ifadeyle paldır küldür içeri girdi ve göz açıp kapayıncaya kadar yanımıza geldi. Amelya'yı gördüğünde omuzları düştü ve hiç şüphesiz büyük bir rahatlama hissederek çocuğu bağrına bastı. Kalfa hıçkırığa benzer bir ses çıkartarak yumruğunu ağzına kapatırken yaşlı kadının yanaklarından birbiri ardına inen yaşları fark ettim.